Vreemde sportbijwerkingen

Dat sporten, daar is toch iets mee zene. Heel raar is dat. Niet dat het niet plezant is, die nevenwerkingen, maar als je erover gaat nadenken… echt waar, raar!

3 jaar geleden moet dat nu zijn, toen ik de eerste keer dat bootcamp meedeed. Ik kon quasi niets. Ik wandelde de stukjes tussen de verschillende onderdelen, en voor de rest ‘liep’ ik er ook de kantjes vanaf.

Nu, vandaag, bij de kick-of zeg maar van het nieuwe seizoen, was het al een ander verhaal. Voor het bootcamp begon had ik al iets van een 2,5 kilometer gelopen, bergop dan nog wel. Helemaal opgewarmd dus al, en ik moet zeggen: ook voor de rest ging het vrij goed. Trapjes opspringen, wat een hel was dat vroeger. Hoe moest ik daaraan beginnen, hoe doe ik dat, ik kan dat niet! Vandaag was het even nadenken, en met een denkbeeldig springtouw in de handen ging het vanzelf. Dat ik de beweging met mijn handen achteruit maakte, maakt uiteindelijk niet zo uit. Dat is trouwens nóg moeilijker dan vooruit! 😉

En ja, de “trappen des doods” zaten uiteraard ook mee in het pakket vandaag. 2 keer voor de eerste keer, maar diegenen die zin hadden, mochten een derde keer. Waarna de coach wat namen vernoemde, waaronder de mijne. Hmz… heel lang heb ik er eigenlijk niet over nagedacht. Ik dééd het gewoon! 3 keer astemblieft! En het laatste stukje voelde ik zelfs dat het nog ging, in tegenstelling tot vroeger.
Ik zei het nog achteraf in de auto tegen mijn man: het is heel raar hoe mijn beenspieren sterker geworden zijn, wat die nu allemaal meer kunnen.

Ik weiger ook om het als iets ‘normaal’ te bekijken. Want voor mij is dat niet normaal. Ja, ik fietste vroeger heel veel, heb ook geturnd, en geaërobict, toen dat nog in was… maar lopen, en springen… nooit gedacht dat ik dat allemaal zou doen, laat staan kunnen. En al helemaal niet dat ik dat ooit zou kunnen zonder het gevoel te hebben overreden te zijn door een vrachtwagen.

Iemand zei mij: als je 1 keer per week loopt, dan is dat ok, maar meer ook niet. Met 2 keer per week ga je gewoon je conditie wat onderhouden, en met 3 keer per week zal je merken dat je progressie maakt. Mjah… ik train al een tijdje 3 keer per week, maar heel veel progressie zag ik toch niet. Tot ik mijn trainingsrondjes wat langer dan 5 km ging maken. Een keer 5,5km, een keertje 6… en afgelopen donderdag liep ik zelfs 8 hele kilometers! ACHT! En nog had ik niet het gevoel dat het op was. Ik kon best nog.
Dus ja, stilaan begin ik het te snappen. Stilaan begin ik te snappen waarom mensen na het lopen van hun rondje, er nog een kleiner rondje bijdoen.. Stilaan begin ik te snappen hoe dat komt. Stilaan begin ik ook de voordelen ervan te voelen.

Ik heb nu af en toe ook al de neiging om in plaats van stukjes te stappen, stukjes te gaan lopen. Geen idee hoe dat komt. Gisteren bijvoorbeeld, op de parking van een supermarkt. Naar goede gewoonte parkeer ik mij ergens helemaal achteraan, om dan een stuk te moeten stappen richting ingang. Maar plots merkte ik dat ik zin had om dat stukje te gaan lopen. Gewoon, uit goesting. En omdat ik dat nu kan.

En dat is echt heel raar. Echt, serieus! Ik weet soms niet wat mij overkomt, maar misschien moet ik er maar allemaal niet teveel bij nadenken en gewoon verder doen. Want echt waar… I feel good! Ik kan het dan ook niet genoeg zeggen: mensen, kom uit je stoel, beweeg, ga sporten! Het is écht waar dikke fun!

(nog zo’n nevenwerking: ik vind al dat bewegen zo plezant, dat ik dat gevoel iedereen gun… en dus loop ik overal maar te verkondigen dat sporten geweldig is en dat ik het iedereen aanraad. Nog efkes, en ik sta gelijk een echte sportmissionaris met een plakkaat ergens langs een druk rond punt ofzo….   😉  )

Advertentie