Restart week #2

Zo. Week 2 van mijn Restart-programma zit erop. Vanochtend was er weer het gevreesde weegschaal-moment, maar we hebben ook dat weer overleefd. Jaja, overdrijven, het is een kunst. Dat is echt. Een kunst die ik perfect beheers overigens. Ik mag ook weleens iets kunnen hé! 😉

Maar vertel, hoe is die 2de week geweest? Wel… iets makkelijker dan de eerste week. Het hongergevoel is weg. Geen maag meer die smeekt om eten, geen maag meer die als zot rammelt omdat ze leeg is. Eh… ok, ik herfraseer, want ik heb natuurlijk nog wél een maag. Dus: mijn maag smeekt niet meer om eten, en mijn maag rammelt niet meer als zot omdat ze leeg is. Zo, dat klinkt beter.

En verder worden mijn porties ook alsmaar kleiner. Daar waar ik bij de start het gevoel had dat ik nooit genoeg gegeten had, moet ik nu af en toe al eens iets laten liggen. Zoals deze middag, ik kreeg die paar bloemkoolroosjes en tomaatjes er écht niet meer in. Heel raar is dat.

Goestingskes blijf ik echter wel nog af en toe hebben. Het is nu niet dat ik smacht naar een stuk taart of naar een koekje, maar af en toe bekruipt mij wel zo een gevoel van: en nu graag ‘iets’ met chocolade pretty please! Maar ik doe het niet. Neen. Ik blijf eraf. Omdat ik weet dat ik daarna spijt ga hebben. Spijt dat ik het niet volgehouden heb, net nu ik zo goed bezig ben. Net nu het zo goed gaat. Net nu ik toch die klik blijkbaar heb kunnen maken. De omgekeerde beweging gaat ook sneller, dus ik wil al dat harde werk van de afgelopen 2 weken ook niet teniet doen.

Momenteel gaat het zelfs zo ver dat als we ergens gevraagd worden om te eten, ik ook vraag of er voor mij iets aangepast kan zijn. Afgelopen zaterdag bijvoorbeeld waren we bij vrienden uitgenodigd om lasagne te eten. Lasagne die, eerlijk is eerlijk, er superlekker uitzag. Maar ik ben er niet aangeweest, hoewel het wel “beet”. Voor mij was er een stukje vis voorzien, en sla. En daar heb ik het bij gehouden. De aperitiefhapjes had ik al geskipped (op een paar kerstomaatjes na), en het dessert… welja, doe mij maar een koffie zonder meer.

Het enige minpuntje afgelopen week was toen het zwart werd voor mijn ogen na de jogging in Waterloo. Dat verslag volgt nog. Een échte cola lostte dat euvel op, maar het was uiteraard niet de goede manier. Volgende week dus toch nog net iets meer eten vooraleer van start te gaan op de volgende Brabant Wallon. Al dacht ik dat ik dit keer echt wel genoeg gegeten had. Maar goed, leerpuntje, we nemen het mee volgende zaterdag.

Ahja, en de cijfers dan nog: momenteel tik ik af op -5kg. 5 kilo Sandra minder alweer. Dat nieuwe tiental wat ik al meer dan 2 jaar in het vizier heb en wat ik al meer dan 20 jaar niet meer gezien heb, komt nu écht wel heel dichtbij! Reden te meer om door te gaan dus. Mijn broeken zitten overigens al wat losser. Binnenkort kan ik al die spullen waar de kaartjes nog aanhangen en die ik op de ‘averechtse groei’ gekocht heb eindelijk aantrekken. Jaja, ik weet het, ik leer het niet, om spullen te kopen die nét iets te smal zijn. Maar kijk… ze gaan van pas komen, ik weet het zeker! Hop, naar Restart week #3!

Advertentie