Even mijn hoofd leegmaken…

Het is hier stillekes. Al zeg ik het zelf. Ik heb de laatste tijd niet veel nieuws te melden. Mijn gewicht stagneert momenteel. Jaja, volgens mij (en mijn BMI) moeten er nog altijd 20kg af, maar ergens ontbreekt de motivatie om er weer helemaal voor te gaan. Ik wil wel, maar ergens onderweg struikel ik toch altijd weer op het lastige pad dat afvallen heet. Al eet ik best wel gezond. De ene keer ook al wat gezonder dan de andere keer, maar al bij al, met behulp van wat richtlijnen die ik ook in het Word Fit-programma opgepikt heb, lukt het toch wel, dat gezondere eten.

Het lopen dan. Dat loopt. Momenteel geen scheenbeenmiserie, geen pijntjes. Wel wat stijf in de kuiten de eerste kilometers, maar eens daardoor loopt het gesmeerd. Ik ben een diesel denk ik. Ik loop nu gemiddeld ongeveer 3 keer per week, ongeveer 10 kilometer, en heb plannen om op te bouwen richting 10 mijl. Met een nieuwe uitdaging eraan gekoppeld ook, uiteraard. Maar dan wel weer verstandig een uitdaging die nog een jaartje in de toekomst ligt. Al zal ik er wel voor moeten trainen. Die 10 mijl gaat op zich geen probleem zijn, wel de tijdslimiet waarin hij gelopen moet worden. Uitdagingen… ik heb ze nodig denk ik.

Fietsen dan. Ik fiets nog steeds, uiteraard. De ene week al wat meer dan de andere week, een beetje afhankelijk van het weer ook, maar ook daar: niets nieuws te melden.
Misschien komt het net door dat bewegen, door dat lopen, dat ik zo ‘zen’ ben. Je hoofd leeglopen, het kan blijkbaar écht, volgens dit artikel op Knack.be.

Ik ben het alleen niet eens met de stelling dat je gaat zweten na 30 à 40 minuten beweging. Bij mij is dat al na een minuut of 5. Zeker met het weer zoals dat vandaag was. Ik was er eigenlijk ook wat ‘bang’ van, om te gaan lopen in die eerste warmte. Maar een klein buitje bracht wat verkoeling, en al lopende door het bos, door het frisse lentegroen (ik besefte zo al lopende ineens ook waar die uitdrukking ‘een fris groen blaadje’ vandaan komt) vielen er af en toe ook wat verkoelende druppels van de blaadjes.

Goed, terug over naar het artikel. Er gebeurt vanalles in je hoofd dus, met dat lopen. Ik vond al dat er al zoveel in mijn hoofd gebeurde zonder lopen, maar met dat lopen is het hek blijkbaar helemaal van de dam gegaan.
Blijkbaar voel je je emotioneel ook beter na een sportsessie. Dat verklaart ook waarom ik, als ik mij niet lekker in mijn vel voel, absoluut ‘iets’ wil gaan doen. Iets als mij helemaal kapot gaan trappen op de fiets, in de hoogste versnelling en met tegenwind, om dan mezelf te vervloeken onderweg omdat ik dat onzalige idee weer had. Meestal ben ik na de welverdiende douche toch tevreden zijn met mezelf omdat ik het gedaan heb. En ben ik ook weer wat rustiger.  En die meneer die onderweg tegen mij zei dat ik in de hoogste versnelling aan het trappen was.. doh! Dat wist en voelde ik zelf wel, dat was bewust, meneer! Hij ging mij toen wel fluks voorbij, 2 kilometer verder had ik hem toch terug te stekken en mocht hij mijn achterkant bewonderen. Niet dat er veel te bewonderen is, maar het is de gedachte die telt! En het ‘eat this’ gevoel. Nee zeker! Ha!

Om maar te zeggen: het gaat nog steeds goed. Ik doe wat ik doe, ik weet niet altijd waarom, maar ik voel me er wel nog altijd supergoed bij. En the best is yet to come, ik ben er zeker van! Oja, en om nog even een open deur in te trappen: voor diegenen die nog altijd niet overtuigd zijn van dat bewegen: gewoon doen, en je gaat het zelf wel merken. Fysiek en/of mentaal, als je sport, win je! (en damn, ik heb de laatste tijd toch al wel heel veel gewonnen, ik ben een gelukkig mens wat dat betreft! 🙂 )

Advertentie

Word Fit, fase 1 afgerond

Fase 1 in mijn Word Fit-programma is afgelopen. En het was toch best wel confronterend. Want hoewel ik dacht dat ik het best wel goed deed, kwam ik er al schrijvende achter dat ik toch heel veel dingen eet en/of drink die niet echt supergezond te noemen zijn.

Dat was al de confrontatie met mezelf. Daarna ging de Word Fit-coach ook nog een blik werpen op al wat ik gedurende 10 dagen genoteerd had. Zijn conclusies in het algemeen:

• meer afwisseling, bijvoorbeeld bij het ontbijt, maar ook in mijn fruitkeuze
• brood bij het slaatje ’s middags beperken – niet elke dag, maar bijvoorbeeld 2 keer per week
• Koffie beperken
• aardappelen geen 2 keer per dag eten
• alcohol minderen
• chips/zoute stokjes kunnen best ook minder

Genoeg punten om mee aan de slag te gaan dus. Het goede nieuws is: het moet niet allemaal tegelijkertijd, en het is logisch dat het niet allemaal dadelijk helemaal ok zal zijn.

Maar dit opende toch wel mijn ogen. OK, de koffie en de alcohol, dat wist ik, dat dat werkpuntjes zouden zijn. Vanaf morgen is het dan ook (weer) gedaan met dat glaasje wijn ’s avonds in de zetel. En daaraan gekoppeld met de chips of de zoute stokjes. Ik weet dat als ik thee drink, ik de drang niet heb om chips te knabbelen. Dus dat zou al moeten helpen. De theepot staat dus al klaar voor morgenavond!

Die aardappelen en dat brood, dat was wel een eye-opener. Want ja, ik schep soms wat aardappeltjes bij mijn sla ’s middags. En dan eet ik ook ’s avonds nog eens mee met het gezin aardappelen. Of puree. Ofzoiets. Trop is teveel, ook VDB wist het al! En dat stukje brood uit goesting… gewoon niet langs de schalen gaan waar die liggen, dan neem ik dat ook niet bij mijn lunch.

Dan het fruit: ik grijp heel dikwijls naar een appel. Een appel, omdat ik dat graag eet, maar ook omdat dat voor mij het makkelijkste fruit is wat er is. Ik ga dat dus proberen te variëren. Morgen dus eerst maar eens wat ander fruit kopen (mijn appelen moesten eerst op 😉 ) en dan gaan variëren.

Vanaf morgen ga ik daar allemaal bewust tijd voor nemen. Tijd om te beseffen wat ik eet, tijd om te eten, tijd om er allemaal bewust mee om te gaan.

Waarschijnlijk zal de ene dag al wat beter gaan dan de andere dag, maar op termijn komt het vast wel goed! Op naar Fase 2 nu! 🙂

Word Fit, 1 week verder

Zo, 1 week nadat ik mij impulsief inschreef voor het “Word Fit”-voedingsprogramma.

Wat is nu de stand van zaken?

Wel… ik ben nog altijd aan het invullen. Wat eet ik, wanneer, wat was ik aan het doen tijdens het eten… die dingen. En ja, dat is best wel confronterend.
En neen, het is toch niet helemaal hetzelfde als je dagboek invullen bij WW. Want daar vul je in wat je gegeten hebt, en krijg je het aantal punten wat daar tegenover staat. Teveel gegeten? Dan gaat het van je weektotaal af.

Dit, dit is anders. Dit gaat écht over gezond leren eten. Dit gaat over stilstaan bij je eetgewoontes. En daar zitten best nog wel wat dingen die voor verbetering vatbaar zijn.
Dat wijntje bijvoorbeeld, zo ’s avonds. Een beetje uit gewoonte denk ik. Want waarom drink ik zo’n wijntje? Wanneer drink ik dat? Omdat het lekker is ja. Maar het is toch niet omdat iets lekker is dat je het alle dagen moet eten/drinken?
Koffie? Hoeveel keer moet ik niet invullen dat ik koffie gedronken heb? En die chips zo ’s avonds, zelfs al is het maar een handjevol. Is dat echt nodig? Waarom eet ik dat?

En dat “gesjnotsjter”. Waarom doe ik dat op zaterdagnamiddag, terwijl ik op weekdagen alles onder controle heb? Is dat omdat ik op zaterdag een pistolet als lunch heb, en daardoor vanzelf een “creuxke” krijg in de namiddag? Want doordeweeks, als ik werk, eet ik groenten uit de saladbar op het werk. En dan heb ik geen hongerke om 16u in de namiddag. Zo raar!

Dus ja, dat zijn allemaal toch wel dingen om een beetje bij stil te staan. Om heel veel bij stil te staan eigenlijk. Wat eet ik, wanneer, en vooral: waarom?

Nu… het goede nieuws is: sinds ik met het “Word Fit”-programma gestart ben, let ik uiteraard weer beter op wat ik eet. Want ik wil ook niet teveel beschamende dingen in mijn dagplanner noteren. En dus probeer ik het toch al een beetje goed te doen. Doe ik het echt goed? Waarschijnlijk niet. Eet ik genoeg? Eet ik teveel? Eet ik te weinig? Eet ik niet te vettig? Of ben ik te rigoureus? Geen idee. Echt niet. Feit is wel dat de kilo’s die ik bij was de afgelopen weken, dat ik die weer allemaal kwijt ben. Meer zelfs… zaterdagochtend zat ik op mijn laagste gewicht in meer dan 20 jaar. OK ja, ik geef toe: dat was wel na het lopen. Maar ik had toen ook al wel ontbijt gehad, én een paar glazen water gedronken. Maar toch… 4 kilo op 1 week, dat is echt wel van de zotte.

Niet dat het zo zal blijven hoor… gisteren en vandaag bijvoorbeeld ben ik al gigantisch uit de band gesprongen met mijn “gesjnotsjter”. Al heb ik vandaag wel een soort van excuus, wegens 19de huwelijksverjaardag. Dus ja, daar hoort toch wel een cavaatje bij. En een wijntje, en lekker eten. En iets extra’s in de namiddag. Zoiets ongeveer.  Al is dat lekker eten toch best wel gezond geweest: kalkoenstoverij, aardappelschijfjes in de oven met een bouillonsausje en gestoofd witloof. Morgen zal het dus even geen -4kg meer zijn. Maar dat is geen probleem. De focus is ook niet “gewicht verliezen”, doch wel “gezond eten” (en eventueel daardoor gewicht verliezen).

Dus ja.. we zijn goed bezig, denk ik. Vermoed ik. Hoop ik. Ik ben er in ieder geval wél mee bezig.
Daarstraks kreeg ik trouwens nog een heel leuk complimentje van een hele fijne dame die vroeg of ze mij nog eens goed kon bekijken, “want met al die kilo’s die er afvliegen”.
Wat eigenlijk raar was, want sinds de laatste keer dat ik haar gezien had, was ik niet meer afgevallen. In kilo’s dan. Want zij vond dat ik er toch wel weer slanker uitzag.

Foto van de vorige oefencross 2 weken terug

Dat, en het feit dat ik vanochtend voor mijn normen supergoed gelopen heb op de 2de oefencross… meer is er écht niet nodig om mijn zondag te maken! 😉

Op naar de volgende “Word Fit”-week! )

Word fit, de eerste 2 dagen

En hoe verloopt dat nu zo, met dat nieuwe programma? Goed. Vree goed eigenlijk. Allez bon ja… ik moet nog niets veranderen, dus natuurlijk is dan alles nog vree goed.

Ik zit momenteel in de ‘noteer alles, maar dan ook echt alles wat je eet en drinkt’-fase. En dat is best confronterend. Want ik moet het gelijk doen als ik het eet c.q. drink. Om het niet te vergeten.
En ja, als ik het zo bekijk, dan zijn er toch wel wat dingen die ik onnadenkend in mijn mond steek. Wat eigenlijk geen verrassing zou moeten zijn, maar toch…

Neem nu gisteren. Ik was goed gestart, gezond ontbijtje, geen tussendoortje want ik had teveel gegeten bij het ontbijt, gezonde lunch, genoeg water gedronken, thee’tje erbij, appeltje geschild… enfin, u kent het wel.
Eenmaal thuis een gezonde voedzame maaltijd gemaakt: aardappelpuree, een kruidige tomatensaus, en kippengehaktballetjes.

Alleen… we hadden eigenlijk vrij vroeg gegeten. 17u30 is écht pokkevroeg voor ons. Dus jah… 19u30… hongerke. Wat heeft de koelkast mij te bieden? Tuurlijk vond ik wat lekkers.
Een uur later had ik dan weer zin in een boterham met van die lekker smeuïge praliné-choco. Damn, zo lekker! Maar… alles wél netjes genoteerd op mijn formulier. Ik vind overigens dat dat vakje met ‘wat heb je na het diner nog gegeten’ wat groter moet. Want de avond na het eten blijkt toch wel mijn grootste valkuil te zijn.

Inderdaad ja, want na de boterham met choco was het nog niet gedaan. Want toen wat later manlief thuiskwam van de avondcursus, kwam hij met een kommetje chips naar de living. Zou ik? Veel overreding had ik eigenlijk niet nodig. Geen eigenlijk. Ja, ik zou! En gezien mijn formulier al dicht was… ach, die paar chipskes, die moet ik toch niet noteren?

Think again. Want ongeveer nét op het moment dat ik dat dacht: *tiiing*! Een mail. Tablet open, even checken. Oeps… mail van mijn voedingscoach. Of het programma mij duidelijk was? En of ik nog vragen had? En nog belangrijker: heb ik écht alles genoteerd op mijn formulier?
Toeval bestaat niet. Die man is volgens mij helderziend. Beschaamd heb ik dus de chips nog maar toegevoegd op mijn lijstje. Van een confrontatie gesproken.

En eigenlijk, eigenlijk is er niets om beschaamd over te zijn. Want ik mag ik nu nog gewoon eten zoals ik het gewend ben. Alleen… ik wil het eigenlijk toch al wel goed doen. Ah ja, want in mijn hoofd heeft dat geklikt, en dan moet dat maar weer. Alleen klikte het blijkbaar toch nog niet zo helemaal goed, want ik val blijkbaar toch nog altijd voor de gemakkelijke verleidingen.

Maar goed. Ik ben er weer mee bezig, het begin is er toch alweer. En ja, daar ben ik al heel tevreden mee. Een mens moet uiteindelijk ook niet teveel verwachten in 1 keer. 🙂

Ik ben nu al benieuwd naar de volgende dagen! Joehoe! ik heb er zin in!