Erase and rewind

Zo. Bovenstaande mag u letterlijk nemen. Want ik had een hele blogpost volgetikt over hoe 2019 was. En met wat ik allemaal niet gehaald had, qua doelen. En hoe dat zo allemaal kwam. Alleen… dat was allemaal zo negatief. Dat niet, en dat niet, en dat niet… terwijl ik best wel een hoop kilometertjes heb op de teller, zowel op de loop- als op de fietsteller.

Erase and rewind dus, en oepternief, dat ook. Want al die negativiteit, daar ben ik niks mee. Integendeel. Ik duw mezelf alleen maar dieper in een put, en hoe dieper hoe lastiger daar uit te komen. Neen… been there en zo vanal, die loopdip die hoop ik nu écht wel achter de rug te hebben. Dit gezegd zijnde, op naar het nieuwe jaar, met nieuwe doelstellingen. Jeuj!

Eerst dat fietsen. En dat ziet er goed uit voor 2020. Ik heb intussen een goede routine qua woon-werkfietsen opgebouwd. Als ik die routine voor het zondagsfietsen er nu ook nog in krijg, dan zit ik op rozen. Al dan niet met doornen. 😀 Neen, serieus. Qua motivatie voor het fietsen op zondag zit het wel goed, en de motivator is dit keer dan ook quasi letterlijk aanwezig. Geen excuses meer dus. En uiteindelijk is er ook wel iets van: ik kan fietsen, ik fiets graag, ik heb een goede fiets, dus wat is de reden dan dat ik het niet zoveel doe? Bam… dat gaan we dus veranderen.

Het lopen dan. Kijk, het is niet gemakkelijk om uit een put te klauteren waar iemand anders je ingeduwd heeft. Het is ook niet gemakkelijk om dat “niet goed genoeg”-gevoel om te zetten naar wat anders. En het heeft dan ook keilang geduurd eer ik dat allemaal verwerkt had. Maar nu ben ik er wel weer. Helemaal. Er zijn wat dingen in mijn hoofd geklikt, en dat was ook nodig. Dat, en het besef dat ik zelf de dingen moest veranderen, en niet zomaar moest accepteren wat was. Een inzicht dat er kwam na wat goede gesprekken. Gesprekken die maakten dat ik die klik kon maken. Uiteindelijk is het is een beetje een lange weg geworden, een weg van toch een paar maanden, maar momenteel is de loopgoesting weer helemaal terug. Ik ben super-enthousiast over mijn nieuwe loopstart, en momenteel gaat het lopen dan ook weer naar wens. Go, me! Want die ‘me’, dat is wat telt.

Ik ben er dus klaar voor. Klaar voor dat nieuwe jaar, klaar voor 2020. Dadelijk in Garmin mijn doelen eens zetten. Niet té ambitieus, maar natuurlijk ook weer niet té gemakkelijk. Een soort van gulden middenweg zeg maar. En als ik dan toch bezig ben, misschien ook eens bekijken aan welke leuke loopeventjes ik zou kunnen deelnemen. Want ik herhaal het ook daar nog eens: go, me!

Advertentie

Sportieve uitdagingen

Uitdagingen. Doelen zeg maar. Jaardoelen. Op Garmin. Ik heb ze gezet, en ik heb ze – eerlijk – ook al bijgesteld. Niet de loopuitdaging, die ga ik met de vingers in de neus gewoon volgende maand al halen. Wat ik zelf wel straf vind, want ik dacht dat ik vorig jaar met 1.000 km op 1 jaar een beetje tegen mijn limiet aanzat. De fietsuitdaging echter… die heb ik wat moeten aanpassen, naar beneden. Want die zou ik nooit gehaald hebben. En ja, ik weet dat mijn lakse fietshouding in het voorjaar daar alles mee te maken heeft.

Neemt niet weg dat ik vind dat ik het nog altijd goed doe. Ik heb op dit moment mijn bijgestelde fietstuitdaging al bijna binnen (geen 80km meer te gaan), en mijn loopuitdaging zit ook meer dan op schema. (nog een 90km te lopen). Volgende maand deze tijd ben ik dus “binnen”.
De kwestie is dat ik deze uitdagingen elk jaar in samenspraak met een vriend aanga. En ok ja, ik geef toe… die fietstuitdaging bijstellen, dat heb ik niet overlegd. Maar hij weet er wel van. Kuch. Lees: ik heb het moeten opbiechten.
Dat ik mijn loopuitdaging echter al volgende maand deze tijd ook ga binnen hebben, dat wringt blijkbaar toch wel een beetje. Want hij heeft nog een 300km te gaan. Voor hem op 2 maanden meer dan ok. Maar meneer wilt zich natuurlijk niet laten kennen, en gaat nu voor 1 december. 1 december? Wat is er mis met 31 december?

300km klinkt ook wel erg veel om nog te doen op goed 5 weken tijd. Ik ging er dus zomaar vanuit dat het niet doenbaar was. Waarop ik de opmerking kreeg ‘dat ik toch niet zo goed ben in Wiskunde’. Pardon? Het is toch niet omdat ik de moeite niet genomen heb het even uit te rekenen dat ik niet kan tellen zeker? Maar vooruit dan maar: 300km/5= 60km op 1 week tijd. Als hij 4 keer per week 15km loopt, is hij dus binnen. Wat meteen ook zijn laatste 3 looprondjes verklaart. Want die waren allemaal, inderdaad, 15 kilometer. Ik had beter moeten weten.

En gezien ik eigenlijk toch wel een watje ben… och ja… ik gun het hem wel. Denk ik. Nadat ik mijn uitdaging behaald heb toch. Of wat had je gedacht?  De druk kan dus van de ketel. Vingers in de neus, ik ‘win’. Als ik niet gekwetst geraak, zo ergens onderweg (altijd toch een kleine veiligheidsmarge inbouwen 😉 ).  Dit is toch ook wel zoiets wat ik later ook nog zou kunnen ‘gebruiken’, dat ik al mijn doelstellingen al gehaald had in november. Hoewel.. misschien toch maar beter niet, kwestie van volgend jaar niet voor blok te staan bij het zetten van de nieuwe uitdagingen én bij het al dan niet behalen ervan. 😉

Het belangrijkste is echter: die 2 flessen rode wijn die aan deze kleine uitdaging gekoppeld zijn. Iemand lekkere rode wijntips? Het mag iets kosten. 😉