Ik had daarstraks iets gelezen over een kapseltrend. Jaja, af en toe lees ik die dingen weleens. Vooral als ze in mijn straatje passen natuurlijk.
Deze trend, dé trend van het najaar stond erbij, ging erover dat je haar gewoon niet moet stylen, dat het gewoon aan de lucht mag drogen, wat mousse erin, en dat je dan zo mee bent. Zoiets ongeveer. Ik had direct zoiets van: oew yeah, ik ben méé dit keer! Maar écht hé! Ik doe dat al jaren zo. Haar wassen, kammen (ja, toch wel), iets erin wrijven, en dan zo laten drogen. Bam! Ha! Ik ben in!
Overigens… toevallig ging het laatst nog over looks en zo vanal. We zaten op restaurant, en aan de tafel voor ons was er duidelijk een familiefeestje aan de gang. Ik vermoed de verjaardag van opa. De kleindochters hadden hun looks op elkaar afgestemd. Allemaal blond en glad gestyled. En ook allemaal met een dikke laag make-up op. Maar echt zo van het ‘als ik lach, dan breekt alles’-type. Teveel dus. Ik had het gezien, en besloten van het verder te negeren. En als je dan denkt dat mannen dat niet zien… think again! Want mijn tafelpartner, een man dus, had het duidelijk ook gezien. Jaja, hij had dat allemaal goed bekeken, en hij had er ook een mening over. Eigenlijk kwam het erop neer dat hij het allemaal maar niets vond, al dat gestylde en die make-up. Over de schoenen had hij ook weinig positiefs te melden.
En wat doe je dan, als vrouw zijnde? Inderdaad… even horen wat dan wél zijn goedkeuring kon wegdragen. En toen kwam het: de oerwoudlook, dat was wel beter. Pardon? De oerwoudlook? En wat mocht dat dan wel zijn? Want serieus… ik had er tot op dat moment nog nooit vanzeleven van gehoord! Zélfs die op 1 na beste vriend van mij, Google dus, kon er geen brood van bakken. Hij vindt het niet, hij weet niet wat het is.
Dus ja… ik drong wat aan, en na wat aarzelen kwam er dan uit dat het eigenlijk met mijn haar te maken had. Pardon? Met mijn haar? Ik weet nu uiteraard wel dat ik krullen heb, en dat die krullen hun eigen weg opdraaien. Maar ik had verdrie die dag wél mijn best gedaan om mijn krullen wat te temmen. Tsss.. het werd duidelijk maar matig geapprecieerd! Ik heb overigens maar verstandig niet verder gevraagd naar hoe die oerwoudlook zich dan verder manifesteert, want ik vermoed dat ik dan dingen zou te horen krijgen die ik misschien gewoon niet wil horen. De oerwoudlook. Hahaha… Het klinkt natuurlijk ook erg complimenteus natuurlijk. Not! Doh!
Mannen, het is en blijft toch wel van een andere wereld zo soms eigenlijk en feitelijk.
Maar… waar ik eigenlijk naartoe wou, zo in het lang en in het breed en nogal uitgesponnen… neen, niet naar het oerwoud, ik hoorde het al iemand denken. Neeneen! Het blijkt nu dat dus IN is, die look. Die warrige bos haar die je zo laat drogen. Ze noemden het wel anders dan oerwoudlook, maar toch, ik herkende het! Alleen kan ik jammer genoeg het betreffende artikeltje niet meer terugvinden. Maar dat is niet erg. Wat telt is dat ik mee ben! Eindelijk! Helemaal! Zomaar in! Damn. Dat ik daar een man voor nodig had om dat te beseffen! 😉
Eigenlijk best wel jammer dat ik geen bucketlist heb, want dan had ik dit al kunnen afstrepen. 😉
My thoughts are like butterflies 