Sinds een paar weken loop ik met een schema. Het hoe en het waarom vertel ik nog weleens. Een schema, dat dient in regel om jezelf te verbeteren. In mijn geval liep ik wel, maar voelde ik geen verbetering. Integendeel. Loopje na loopje liep het slechter en slechter. De loopjes waren nochtans korter, én ik mocht aan hogere hartslag sporten. Het zou dus beter moeten gaan. Maar dat deed het dus niet. Neen. Tegen mezelf vechten om mijn kilometertjes rond te krijgen, tegen mezelf vechten om die hartslag lager te krijgen, en als een vis op het droge eigenlijk lopen te happen naar adem. Neen. Dit was niet het lopen zoals ik het ken.
Na wat aarzelen besloot ik toch maar de dokter te raadplegen. Immers, intussen sliep ik ook al weken onderbroken, werd ik wakker van mijn eigen ademhaling, en gebruikte ik de puffer die ik voor gevallen van nood heb al meer op een paar dagen tijd dan in de jaren ervoor. De dingen vervielen eigenlijk altijd voor ik er ook maar 1 puf mee deed, maar de laatste tijd was dat dus heel anders. Er was dus wel degelijk iets aan de hand.
En bon, ja hoor… een lichte ontsteking van de longen was het verdict. Veroorzaakt door mijn allergie. Allergie aan dieren. Eh ja… we hebben 2 maanden een hondje in huis. Tsja. Ik moet er verder geen tekeningetje bij maken zeker? Het hondje, hoe klein ook, is de oorzaak van mijn fysieke ongemakken.
Anti-allergie pilletjes en een andere puffer moeten mij nu helpen. En het goede nieuws is: ze helpen ook. Vandaag liep het, na amper een dag medicatie nemen, alweer een stuk beter. Ik vond het lopen weer plezant. Zo plezant, dat ik besloot om bergaf wat aan mijn stijl te gaan werken. En wat sneller te gaan lopen. En te constateren dat de hartslag heel netjes weer naar beneden ging. Wat.een.verschil! Spelenderwijs lopen in plaats van te lopen zwoegen, ik kan het nog. Zo blij!
Nu kan ik weer met een gerust hart verder met mijn schema. Ik heb weer zin om er volop tegenaan te gaan. Maar nu toch maar eerst aan mijn slaaptekort gaan werken, rust is ook belangrijk. Slaapwel! 😉

Goed dat je naar de dokter bent gegaan. Ik weet niet hoe jong je bent. Ik slaap veel slechter sinds de overgang, maar ik maak me er zo min mogelijk druk om anders wordt het nog slechter heb ik gemerkt.
LikeLike
Pingback: 11.11.11 in Vossem | My thoughts are like butterflies
Pingback: 30e Eindejaarsjogging Kampenhout | My thoughts are like butterflies