Stappen tellen

Sinds enige tijd tel ik mijn stappen. Ik lette al op mijn stappen, en af en toe kom ik ook op mijn stappen terug, maar dat is nog iets anders. Hier tel ik mijn stappen. Of ik laat ze tellen, door mijn horloge. Dat horloge, dat is nogal dictatoriaal. Want als ik ongeveer een uur niet beweeg, dan gaat het trillen en commandeert het heel duidelijk “beweeg!” Wat ik overigens niet altijd doe. Soms is genoeg ook gewoon genoeg. Als ik pakembeet al zo’n 20.000 stappen heb, dan zie ik het nut niet in van nog meer te gaan bewegen. Het horloge is dan ook van het gelijkmatig bewegen. Ik ben meer van het “ik doe nu alles ineens dan ben ik ervan af”-principe. Het eerste zal waarschijnlijk meer wetenschappelijk onderbouwd zijn dan het tweede, maar het eerste is gezien mijn zittende kantoorjob niet altijd mogelijk.

In het beste geval haal ik die 10.000 stappen gemakkelijk. Dat is op dagen dat het looptraining is, dat is ook op dagen dat ik niet moet werken. En op dagen dat ik wel werk, is het soms wel een voordeel dat ik al eens – het is een hobby zeggen ze op het werk – met wat meubeltjes moet gaan sleuren of eens de parking moet over hupsen.

Maar op andere dagen geef ik toe dat het toch wel redelijk lastig is om aan die 10.000 stappen te geraken. Vandaag bijvoorbeeld, zondag, had ik al een lange voormiddag gewerkt. Echt gewerkt. Fysiek gewerkt. Maar tegen dat ik thuis kwam, had ik nog altijd “maar” 8.500 stappen. En ik geef toe: ik wou zo graag gewoon op de zetel ploffen en niets meer doen, maar psychologisch ging dat niet. En dus trok ik toch maar weer de schoenen aan en ging een eindje wandelen. Om uiteindelijk thuis te komen met een 11.000 stappen. Hoera! Mission alweer accomplished! Al was het een korte wandeling, een frisse neus halen deed mij wel even deugd. Al was het wel brrrrr koud buiten.

Enfin… mission dan wel accomplished, maar toen ik even later bij mezelf dacht dat een middagdutje wel even deugd zou doen… toen ja, toen, toen ging dat dekselse horloge toch wéér trillen. Bye bye middagdutje. Maar ik heb het verder toch vertikt om te gaan bewegen. Zondag is ook hier weleens zondag zeg! Nee zeker!

Bon.. op andere dagen, soms ook weleens op zondag, alleen vandaag dus niet – niet! – durf ik ook al eens de loopsloefkes een keer meer aan te trekken. Tel uit de winst: een extra looptraining én ik haal mijn aantal stappen. Goed voor mijn statistiekjes!

Want draai en keer het hoe je het wilt… iets van competitiebeestje zit er toch in mij. Al is dat dan de competitie tegen mijn eigen horloge. Ik moet en ik zal hoognodig dat aantal stappen op een dag halen. Ik zie dat dan ook niet graag staan, dat rode balkje als ik het eens niet haal. Neen, dat groene balkje, dat is de beloning. En dat is dan weer genoeg voor mij. Al die moeite voor een groen balkje. Soms denk zelfs ik weleens bij mezelf: “Sandra, gij zijt zot!” Jeps, ik weet dat het soms gedacht wordt, bij deze bevestig ik het dan maar! 😉

Voila, dit gezegd zijnde… ik ga slapen. Dat mijn slaapstatistiekjes morgen ook zeggen dat ik goed geslapen heb. Maar daarover misschien later eens een keer meer. Misschien. Want die slaapstatistiekjes, dat is ook weer zoiets…

 

Advertentie