Open

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik altijd al heel erg into The Scene geweest ben. The Scene, die samen met Frank Boeijen een beetje mijn jeugd, of toch de jaren net erna, getekend hebben. De perfecte soundtrack. Ik zag ze dan ook tig keer live. En dat blijft toch wel plakken.

Vandaag kwam ik toevallig weer langs “Open”. En verdorie… dat is en blijft toch wel een dijk van een song. Zo’n song waar je je helemaal in kan verliezen. Ik toch. Niet alleen in “Open” overigens. Ik kan mij wel herkennen in heel veel van wat The Scene bracht.

Ik heb ook de posters nog. En dat afscheidsconcert van Thé – ik vind het nog altijd erg bijzonder dat ik daar bij kon zijn –  staat ook nog altijd op mijn digibox… Sommige dingen plakken echt aan mijn ribben…

Open start op 1:18:52 ongeveer… voor mij nog steeds met kiekenvel. En met tranen, dat ook.  Sommige dingen kan je ook niet vatten in woorden… die moet je gewoon voelen.

“want er is teveel verlangen, er is te weinig tijd”

 

Advertentie