Ontslag, een update

2 maanden geleden kreeg ik te horen dat ik op 16 juni aanstaande ontslagen zal worden. Collectief ontslag wegens reorganisatie, heet dat schoon.
Ik schreef er toen dit over: “Ontslag, en wat nu?”
Blijkbaar is het iets wat wel meer mensen bezighoudt, want er gaat geen dag voorbij of dat blogartikel wordt wel door iemand gelezen.

Hoog tijd dus voor een update, nu goed 2 maanden verder. 2 maanden ja, zolang is het al geleden dat “de bom” viel. Want je kan er dan altijd wel rekening mee houden dat je erbij kan zijn, en je kan daar ook heel erg nuchter mee omgaan… feit is dat ik mij op een gegeven moment toch ook ging afvragen “waarom ik?” Ik heb mezelf dat zelfmedelijden, want dat is het uiteindelijk, niet lang toegestaan. Ik heb voor mezelf mijn eigen conclusies getrokken, en die conclusies lopen gelijk met de conclusies die iemand anders ook gemaakt heeft. Ik heb het voor mezelf dus helemaal klaar en helder. Van veronderstellingen word ik niet echt vrolijker, dus die maken we niet meer. Wat mij betreft ben ik er ook klaar mee: mijn toekomst ligt elders, en ik ben momenteel eigenlijk wel blij dat de keuze voor mij gemaakt is.

Dus ja: binnen goed 2 weken is het dus voor écht, mag ik gaan tekenen en word ik effectief ontslagen. Intussen zijn alle trajecten volgens de wet Renault van start gegaan. Nu, die wet Renault… ik snap dat die er ter bescherming van de werknemers is, maar zo’n traject van 2,5 maand, daar wordt eigenlijk niemand gelukkiger van. Wat mij betreft mocht dit korter (ik ben nogal van de korte pijn), maar goed…. het is wat het is, ook hier.  En ja, ik heb het hele voortraject gehad: voorstelling outplacement, gesprek met consultant, infosessies allerhande. Ik heb ze allemaal gevolgd, ik heb alles meegedaan. En ja, ik heb er ook wel iets aan gehad.

Ik ben overigens ook nog altijd aan het werk. Al is dat niet meer met dezelfde “goesting” als voordat de bom viel. Niemand die mij dat kwalijk neemt.
Neemt niet weg dat ik wel gaan nadenken ben. Wie ben ik, wat doe ik, en vooral: doe ik dat nog graag en moet ik niet gaan heroriënteren?
En ja, ik geef toe: dat sporten, daar zou ik heel graag iets mee gaan doen. Al is het maar qua coaching. Idem dito met dat afvallen. Maar de feiten zijn wat ze zijn: ik heb daar niet de nodige skills, laat staan de nodige diploma’s voor. En dan is er ook nog dat schrijven. Dat schrijven, daar wou ik vroeger al mijn boterham mee gaan verdienen. Alleen heb ik daar nooit echt moeite voor gedaan, laat staan dat ik er ook echt mijn boterham mee verdiend heb. En neen, dat zal ook nu niet gaan gebeuren. Want dat schrijven, en dat sporten, dat is liefhebberij. Een hobby zeg maar. En ik ben er nu ook uit dat dat een hobby moet blijven, dat dat iets is wat ik graag moet blijven doen. Dat dat mijn uitlaatklep is.

Dus ja: mijn toekomst ligt elders. Waar dan precies, dat weet ik ook nog niet zo direct. Feit is dat ik wat lijntjes uitgegooid hebt, en dat sommige lijntjes blijkbaar wel succesvol uitgegooid zijn. Alleen is de buit nog niet helemaal binnen. Al hoop ik uiteraard wel dat binnen aanzienlijke tijd zal gebeuren. Dus ja, ik hoop dat ik op korte termijn nog een update kan schrijven. Een toekomstgerichte update. In het andere geval zullen jullie met mij het (nogal saaie vermoed ik) outplacement-traject moeten mee volgen. En gezien ik 45+ ben… hangen jullie er net als ik aan voor 6 maanden!

Gezien ik niet op de eerste rij stond toen het geduld werd uitgedeeld: heel graag jullie thumbs up, dat het allemaal niet lang zal duren. Dat zal niet alleen goed zijn voor mij, maar ook jullie ten goede komen! Mijn dank is alvast heel groot! 😉