Tadaaaaaa! Een op-tijd-blogje, hoe is dat nu mogelijk zeg? Ajaaa, want vandaag was het weer controle-dag. Met een klein hartje weliswaar, want ik had, zoals gezegd in de vorige blogjes, zwaar gefoefeld.
Nu goed… ik heb mij herpakt, en alles bij elkaar ben ik nu toch 11 kilo kwijt. Nee, afgelopen weekend is er niets extra meer afgegaan. Dat had ik ook niet verwacht, met wat sociale dinges op de agenda. Maar plezant was het wel ja. 🙂
Ik vermoed dat de coach intussen ook al wel doorheeft hoe ik een beetje in elkaar zit. En dus koppelde ze er dit keer een uitdaging aan. Hoeveel kilo wil ik kwijt tegen de volgende keer ik bij haar op controle kom? En wanneer wil ik die volgende controle? Wel… simpel, eigenlijk. Ik wil eindelijk die grens van de -40kg halen. En heel graag tegen dat ik mijn laatste week presteer op mijn huidige job. Deadlines, letterlijk zowat. Want inderdaad ja, dat ontslag zit er natuurlijk ook aan te komen. Het zou mooi zijn om te zeggen dat ik tegen dan in totaal 40 kilo kwijt ben. En dat zou moeten te doen zijn. Ik wil dat, ik kan dat. Zeker tegen dan. Nee zeker! En meer ook, als het moet! Maar nu toch maar niet te overmoedig worden. -800 gram per week moet ik verliezen. En zal ik ook verliezen. Reken maar van yes yes yes!
Oh, en intussen… passen al die kleren die ik op de omgekeerde groei gekocht had. Vreemde gewaarwording: zo’n broeksriem, waarin ik hopeloos geprobeerd had om naar een kleiner gaatje te gaan… die draai ik nu anderhalve keer rond mijn middel. Die broek die vorig jaar nog spande, die gaapt nu open zo achteraan. En trek ik op tot onder mijn oksels. Die rok waar ik nét-niet in kon… perfect! Idem voor die jurk. Corrigerend ondergoed, wie heeft dat nu nog nodig zeg? 😉 Ha, en die shorts die ik vorig jaar kocht… zo van het type: 2 keer dezelfde maar wel in een ander kleurtje, jullie kennen mij intussen – die lijken wel een rokje als ik ze aanheb! Best wel grappig! Maar een goede broeksriem, dat is dus écht de investering waard. Want om nu alweer nieuwe kleren te gaan kopen… de mand met te grote kleren is intussen wel weer aardig gevuld. T-shirts waarin ik lijk te verdrinken, het lijkt meer regel dan uitzondering. Nochtans, zo groot kocht ik die dingen toch niet?
Eye-opener vandaag was ook wel dat ik het gevoel heb ‘dat het wel ok is’. Ik ben afgevallen, ik kan weer in een maatje kleiner, ik krijg complimentjes, ik zie er weer wat beter uit, en dus denk ik van: ‘het is wel ok zo’. En dat is het ook, maar het zou nog veel meer ok zijn als ik toch nog meer richting dat gezonde BMI zou gaan. Daarbovenop: elke kilo die ik minder bergop moet sleuren tijdens die geplande halve marathon in augustus, is een kilo gewonnen. En daarom: ja, ik ga door, en ja, het plan blijft: nog zeker 20 kilo te gaan!
En intussen blijf ik ook wandelen, en fietsen (jaja, te weinig, ik weet het 😛 ) , en lopen. Tegenwoordig mag dat zelfs in een zomerse outfit!
My thoughts are like butterflies 