Restart week #8

Ik heb iets met curves. Met van die curves die naar boven gaan, maar evengoed met van die curves die weer naar beneden gaan. Een Gauss-curve zeg maar, want uiteindelijk is en blijft het dezelfde curve. Mijn gewichtscurve. Al zou die van Wiskunde wel trots zijn dat ik die nog ken!

Nu… hoogtes en laagtes, die horen bij mij, vermoed ik.  Ik weet dat eigenlijk wel zeker.
Geen hoogtes zonder laagtes. Het is wat het is zeker?
Dus inderdaad ja: curves die omhoog en omlaag gaan, ik ben van de foefelare aan het doen met mijn Restart-programma. Iets met wat emoties van vorige week én deze week, iets met een dipje, en iets met geen neen kunnen zeggen. Dat ook.

Het resultaat was er ook naar. Anderhalve kilo plus! PLUS! Dat is dus écht de bedoeling niet, het moet naar beneden! Er zijn best nog wel wat kilootjes te gaan, wat kan ik nu met een plus doen?
Bon ja… ik weet het… het is een gevalletje “eigen schuld, dikke bult”. Neem die dikke bult maar letterlijk, ik heb het gevoel dat ik die anderhalve kilo voel zitten. Allez begot… ik weet zo goed wat ik mag en niet mag, ik weet ook zo goed dat als ik mij eraan houd, dat ik afval. Ik weet ook heel goed dat ik het gewoon kan. Waarom doe ik het dan niet gewoon? Neen, doe mij maar een glaasje wijn. Oh, een hapje erbij, gezellig! Hmm, die barbecue-dingen, die zien er ook wel lekker uit. Vertelde ik eigenlijk al van die puntzak frieten na Iron Maiden in Antwerpen? Neen? OK, des te beter, sommige dingen hoeven niet geweten te worden.

Dus auw ja! Vallen doet zeer. Veel zeer. Gelukkig hoef ik niet te blijven liggen. Het zou ook nogal onnozel zijn om te blijven liggen. Ik heb mij dus herpakt, maandag. Oh neen, sorry, ook dat nog. Maandag had ik nog een etentje. Het was dinsdag. Dinsdag ben ik dus nog maar eens ge-Restart. Doemme hé, hoe dwaas kan je zijn. Of hoe dwars. Jaja, ik weet het. Enfin, op naar een betere week. 

Advertentie