Ontslag. En wat nu?

Zo. Daar zit je dan. Thuis, op je terras, zonnetje schijnt,  koffietje erbij. La dolce far niente.

Het stond nochtans niet in de planning. Vandaag zou ik volle bak paswoorden aanmaken en toegangsrechten verlenen. Ik heb er 2 gedaan… en toen werd ik weggeroepen.
Halvelings had ik het al wel verwacht. Zie ook mijn eerdere blogpost, die waarin ik schreef dat het wachten achter de rug mocht zijn. Het wachten is eindelijk achter de rug, en ja, ik ben erbij. Ik word in juni ontslagen. De spanning van de afgelopen week maakt nu vooral plaats voor opluchting. Opluchting omdat ik nu weet of ik in de firma verder kan, of dat dat elders moet. Onzekerheid sucks, dit is tenminste duidelijk.

Ben ik boos? Neen. Shit happens, en shit happens overal. Ik vind het wel jammer, omdat ik graag werk waar ik nu werk, en omdat ik fantastische collegaatjes heb. Ben ik teleurgesteld? Momenteel zelfs dat niet. Het is geen persoonlijk ontslag, mijn functie houdt gewoon op te bestaan. Het is wat het is. Ik vrees dat ik daar nogal berustend in ben. Zoals ik al de hele tijd geweest ben.

Dus ja, wat nu? Ik heb totaal geen idee. Iets in mij roept dat ik dadelijk moet gaan solliciteren, dat het niet kan dat ik zonder werk val, dat ik nog nooit niet-gewerkt heb in mijn professioneel leven. Een ander deeltje piept voorzichtig dat ik gewoon even het outsourcing-traject moet afwachten, en eens moet kijken waar dat mij brengt. Misschien zijn er wel dingen waar ik nu niet aan denk en die ook een opportuniteit kunnen bieden?
Ik weet het niet. Feit is: ik heb tijd. In ieder geval al tijd tot 16/6, want zolang loopt mijn contract nog. En ook daarna heb ik tijd, want ik word uiteraard uitbetaald. Ja, ik kan nu volle bak gaan solliciteren en ervoor zorgen dat ik op 19/6 wat anders heb, maar dan? In volle zomer elders gaan starten? Is het niet beter dat ik eerst 2 maanden vakantie neem en dan pas elders zou beginnen? Ook hier: ik weet het niet. Het is koffiedik kijken, en daar is nog geen mens beter van geworden tot hiertoe.

In ieder geval: ik denk dat ik dit moet zien als een opportuniteit, en niet zozeer als een verslechtering. Laat maar komen, die toekomst!

 

Advertentie