Lentekriebels

Gisteren passeerde ik langs een strand. Er was plaats. Plaats om een strandstoel te zetten of om een handdoek te leggen, plaats om wat te gaan genieten van zon en zand en toestanden. Een nuchtere opmerking van een vriend later “Sandra, je handdoek gaat wel nat worden op dat nat zand”, spatte de zomerdroom alweer uit elkaar.
Los daarvan ben ik niet het zon-strand-zee-type, maar dat weet natuurlijk ook verder niemand.

Bon, maar waar ik eigenlijk naartoe wou… vanochtend in de eerste plaats met de fiets naar het werk eigenlijk. En daardoor (ik ga er geraken zene, daar waar ik het uiteindelijk over wil hebben, écht! Blijf gewoon lezen, dit zijn cliffhangers, daar moet je gewoon even door!) dus… en daardoor zette ik mijn fiets buiten! Aha! Dat was een onverwachte hé! Maar zonder fiets kan ik nu eenmaal niet naar het werk, dat trapt wat lastig.  Maar dus, doordat ik mijn fiets buitenzette (we zijn er bijna, jaja, nog even doorlezen!) hoorde ik het ineens. Plotsklaps zoals men zegt. Tout à coup, en Français. En nu begeef ik mij op glad ijs: auf einmal in het Duits. Toch?
Maar waar was ik? Aja… bij dat ik iets hoorde. Zo ineens. Enzovoort. Ik ga dat niet herhalen. Neenee. Maar wat hoorde ik nu? *tromgeroffel* en laat die spanning nog maar wat stijgen. Jaja, ik snap het, je hebt niet de hele dag de tijd om hier te blijven lezen. OK, ik gooi het dus in de groep! Ik hoorde… vogeltjes! Tadaaaa! Vogeltjes die in de haag zaten de tsjielpen. Meer zelfs, het klonk als heel blij tsjielpende vogeltjes! Want die vogeltjes, die voelen dat ook! Dat gevoel wat ik gisteren had, daar aan dat strand…

LENTE! LENTE! LENTE!

Jaja, de lente komt eraan! Ik voelde het al eerder, maar nu is het toch écht helemaal! Echt waar, echtig in techtig! Ze zeggen wel dat het nog 45 dagen tot de lente is, maar die “ze”, die moet je niet altijd geloven. Neeni. ’t Is lente! Het zonnetje schijnt! De vogeltjes fluiten! De vlinders fladderen! Of neen, dat laatste niet. Of misschien wel. Twijfelgevalletje. Allez bon, ik vond het in ieder geval wel gerechtvaardigd om vandaag eens zot te doen. En dus reed ik zonder handschoenen naar het werk! Echt waar! Ik vond het kei-gewaagd! Maar koude handen, dat wel. Het is een koude lente dit jaar. Niettemin, ik herhaal het nog eens, mocht je de boodschap gemist hebben: het is lente! Echt!