Lopen in de regen: leerrijk

Wind. Regen. Modder. Ziedaar de ingrediënten voor het looprondje van vandaag. Dat, en een heuveltje. Een heuveltje wat we al enige tijd niet meer opgelopen waren. Nu ja, opgelopen. Ik geef eerlijk toe dat ik het heuveltje eigenlijk meestal omhoog stap…. het is mij nog niet dikwijls gelukt om het helemaal naar boven te lopen. Een keer of 2 denk ik, daar waar dat heuveltje – als het ’s avonds langer licht is – toch 2 keer per week in het looprondje zit.

Ik vond nu eigenlijk dat het eens gedaan moest zijn met die zever van dat ‘niet kunnen’. Als ik dat wil, dan kan ik dat toch wel zeker? Dus ja.. heuveltje opgelopen, en dat lukte inderdaad best wel. Note to oneself: vanaf nu LOPEN we altijd dat heuveltje op, Sandra. Een klein beetje afzien kan écht geen kwaad!
Nu nog onthouden dat ik die mental note gemaakt heb. 😉

Bon… Het plan was om daarna terug naar beneden te lopen, maar plannen zijn er om gewijzigd te worden. En dus liepen we verder het bos in, verder naar boven. Dat ging verbazend goed eigenlijk. Eens boven recupereerde ik vrij snel, en ik had nooit het gevoel dat het mij niet lukte, dat ik teveel op mijn adem aan het trappen was. Helemaal niets van dat alles. Goh! Mooi, die winst. En een fijn gevoel ook, dat al die lange trage trainingen écht winst opleveren. Winst die ook te zien was in de statistiekjes. Jeps, ik ben soms van de statistieken, ondanks het feit dat dat vroeger een geweldig buisvak was! Maar we gaan dat dus blijven doen – niet de statistiek, wel van die lange trage duurloopjes.

Zo lopende door de regen dacht ik  aan een blog die ik eerder vandaag gelezen had via de Runbloggersrun-pagina op Facebook. Een pagina waar ik sinds kort ook deel van uitmaak. Op deze pagina bundelen we blogs van mensen die graag hardlopen, en die daar ook graag eens een stukje over schrijven.

Zo ook  mijn Runbloggersrun-collega Dempsey Weiss. Ik had met interesse zijn stukjes gelezen over pasfrequentie, houding en armbeweging. Grondcontact kwam er pas na mijn looprondje van vandaag.
Al lopende overdacht ik de tips die hij meegegeven had. Loop ik ‘licht’ genoeg? Ja, volgens mij wel. Ik liep ooit met iemand samen, en die zei toen dat hij mij quasi niet hoorde lopen. Ik voel het ook wel, als ik niet licht loop. Als ik bijvoorbeeld last in mijn scheenbenen heb, dan ‘plets’ ik met mijn voeten op de grond. Dat zat dus al goed. De pasfrequentie (het aantal passen dat ik per minuut  loop), die is nog voor verbetering vatbaar. Vandaag zat ik gemiddeld aan 165. Dinsdag was dat maar 157. Vandaag liep het ook gewoon een stuk beter dan dinsdag, dus het klopt als een bus.

Mijn houding dan. Mijn personal coach zei altijd: maak jezelf groot, recht je rug, span je core op, kijk vooruit naar wat er meters verder gaat komen, en niet naar de grond vlak voor je. Je longen zullen je dankbaar zijn. En kijk, wat lees ik: maak je lang! Dat komt op hetzelfde neer. Maar deed ik dat nog? Hmz… ik liep best een beetje ingezakt. Ik maakte mezelf dus wat langer (niet gemakkelijk voor een ukkepuk als ik, ik dacht: ik zeg het maar gelijk zelf 😉 ) en ik vond inderdaad dat ik van slag wat gemakkelijker ging lopen. Het zal wel voor een stuk tussen mijn oren zitten, maar toch… dit is wel iets waar ik blijvend aan moet werken, want het hélpt! Enkel de regen kletst dan wel wat meer in mijn gezicht, maar door mijn pet iets verder over mijn ogen te duwen kwam ook dat weer goed. Voor alles is een oplossing!

Mooi. Toen kwam ik aan de armbeweging. Hoe beweeg ik mijn armen? Ik had er geen benul van, maar nu ik erop ging letten: jeps, ik zwaai een beetje van links naar rechts. Dat kon beter. Armen van voor naar achter, en trekken op mijn armen bergopwaarts. Volgens mij hielp het, gezien ik het gevoel had bergopwaarts te zweven (hey, af en toe een ietsiepietsie overdrijven mag best! 😉 ) Al kan het ook nu, alweer, tussen mijn oren zitten.

In ieder geval: dit was zo’n looprondje waar ik iets aan had. Leerrijk, verfrissend (heerlijk, die koele doch rode wangen na het lopen), en ook kletsnat. Maar toch plezant. Al is dat ‘afpellen’ van die natte loopkleding na het lopen wel een lastige. Maar toch: meer van dat, heel graag! Naar het schijnt 14 kilometer komende zaterdag, maar daar moet ik nog eens een nachtje of 2 over slapen peinsek. 😉

Advertentie