Goh… ik heb dit blogje al enkele weken terug geschreven, maar ik ben het toen vergeten te publiceren. Jammer. Evengoed, het gevoel blijft. Al zit er nu iets meer van weemoed, en ook een soort van heimwee op. Het blogje is dus eigenlijk nog altijd heel actueel. Daarom gooi ik het er nu toch nog maar even op. Want sommige dingen laten zich gewoon niet negeren.
Want ja… ik ben verliefd! Jaahaa, I kid you not! Ik ben verliefd! En hier moet dan normaal gezien een tralala komen, maar ik kan niet zo goed zingen, en het zou er gewoon over zijn. Maar ik zou het wel van de daken kunnen en willen schreeuwen. Alleen is het al zo laat op de avond, dus dat doen we ook maar niet. Raar, zeg je? Ja, dat kan.
Was het de bedoeling? Totaal niet. Het was er ineens gewoon. Totaal onverwacht. Het overviel mij. Plots. Al geloof ik niet echt in liefde op het eerste zicht. Maar dan nog. Ik denk ook niet dat het een bevlieging is, dat het iets is wat snel over zal zijn. Integendeel.
Ik zou er heel veel over kunnen schrijven. Over hoe het voelt, over hoe fantastisch het is. Ik ben er dan ook helemaal vol van. Maar alle woorden die ik zou kunnen schrijven zouden niet volstaan om dit te kunnen omschrijven. En om boeken te schrijven moet je natuurlijk ook tijd hebben. En die heb ik niet. Ik zou die tijd eerder willen gebruiken om terug te gaan. Terug te gaan naar die ene prachtige plek die ik zomaar per toeval ontdekte. Ik kon ook niet anders dan er verliefd op worden.
En ik kan hier dan wel een paar foto’s plaatsen (met dank aan de fotograaf 😉 ), maar geen enkele foto kan weergeven hoe magisch mooi het daar écht is. Dus ja… ik zal terug moeten gaan. Ik denk trouwens dat het in de herfst nog mooier moet zijn daar dan op die bloedhete dag in de zomer. En het is maar op een paar uurtjes rijden van hier. Zo begin november ergens zou perfect zijn denk ik. Ik weet niet of ik dat moment, dat gevoel dat ik die dag op dat moment daar had terug ga kunnen oproepen, maar op 1 of andere manier geloof ik wel dat dat kan, als alle puzzelstukjes net als dan op hun plaats vallen.
My thoughts are like butterflies 
Super mooi wauw!!!Ik heb de foto’s opslagen,dank je wel om dit te delen,
LikeLike
heel mooi Sandra, straalt rust uit. Waar is dat prachtige plekje ?
LikeLike
Als je de Rotweinwanderweg volgt, kom je er vanzelf: http://www.ahr-rotweinwanderweg.de/ 🙂
Kloster Marienthal. http://www.rotweinwanderweg.de/gastronomie/ausflugslokale/kloster-marienthal/
LikeLike
Inderdaad een heel mooie plek. Maar magie bestaat niet, maggi helaas wel (Hollandsen brol om uw eten allemaal ’t zelfde te laten smaken). Verwondering dat bestaat gelukkig wel en ja, soms ben je overdonderd, verwonderd, helemaal uit je lood geslagen van de schoonheid van iets (vergelijk het met de eerste keer toen je Pearl Jam hoorde).
Toch,… ik ga dit in de gaten moeten houden he, het moment dat ge begint over oorkaarsen, edelstenen met krachten en chakra’s zal ik noodgedwongen moeten ingrijpen. En neen, er bestaan geen homeopathische middeltjes tegen sceptische betweters 🙂
LikeLike
Zeg… ik vond dat een magische plaats. Een verwonderdingswaardige plaats, dat klinkt niet zo schoon. Een overdonderende plaats klinkt dan weer bombastisch. Nee, dat magische, dat paste toen wel. Dat klinkt ijl, maar dat is het niet. Ik kan dat ook hé, alles plat relativeren; Alleen, nu over dit niet. Want dit was heel even iets van mij alleen. En heel af en toe heb ik dat een keer nodig.
Overigens… oorkaarsen en edelstenen zijn volledig passé hé. Ik las iets over armbanden, misschien moet ik die toch ne keer gaan tsjékken! 😛
LikeLike
Sandra met armband… Een heel nieuw concept (festivalbandjes uitgezonderd) 🙂
LikeLike
Een armband mét steentjes hé… zo van die dingen die met je ‘mood’ verkleuren. Jaja, ik geloof daar heel sterk in! (’t Zou vooral handig zijn voor mijn omgeving 😀 )
LikeLike
Moest dat werken, van maandag 7u30 tot vrijdag 16u steevast op zwart. Da’s ook mijn kleur he. Wel oppassen dat het niet verkleurt bij pakweg een bureaustoelroeiwedstrijk (I’m a winner babe)… genre Ben Hur.
LikeLike
Pingback: 2017 -> 2018 | My thoughts are like butterflies
Pingback: Nog altijd… magisch? | My thoughts are like butterflies
Pingback: Rursee 10 miles | My thoughts are like butterflies