Verklaring op eer

“En als je dan even nog deze verklaring op eer zou willen tekenen?”

Daarmee bezegelde ik een soort van nieuwe overeenkomst met mijn werkgever. Niet dat ik een nieuw contract aanga of iets dergelijks, neen. Het is eigenlijk veel simpeler. Nu ik verhuisd ben, moest ik mijn nieuwe adres gaan doorgeven bij de personeelsdienst. Horend bij dat nieuwe adres zijn uiteraard ook de vervoersonkosten. En daar gaat het hem over.

Want ja… nu ik dichter tegen het werk woon, zijn er minder onkosten. Ik zou zelfs te voet naar het werk kunnen, zo kortbij is het nu. Volgens mij zijn het 7 kilometer, volgens ‘het werk’ zijn het er maar 6. En met de fiets zelfs maar 5. Ik weet niet waar het verschil zit, ik dacht dat ik alle weggetjes binnendoor uitgevogeld had, maar blijkbaar is er toch nog iets wat ik mis in de route naar het werk. Hoog tijd om dat te gaan uitproberen dus!

En als ik het toch zou uitproberen: wat zou de vergoeding zijn als ik met de fiets naar het werk zou komen? Fietsen naar het werk is niet nieuw, dat deed ik voor de verhuis ook al. Wel alleen op zonnige dagen, uitzonderingen daargelaten, maar als het toch zo dichtbij is, dan kan ik misschien wat meer fietsen?

Bon… die fietsvergoeding, die is dus dik ok. Zo ok, dat ik besloot om er maar voor te gaan. En dus moest ik een verklaring op eer tekenen. Eentje die stipuleert dat ik er mij toe verbind om minstens 51% van het woon-werkverkeer met de fiets te doen. 51%, dat is de helft van het jaar. Dat is de ene week 2 dagen en de andere week 3 dagen. Dat is haalbaar. Of dat zou toch haalbaar moeten zijn.

Vanaf morgen haal ik dus mijn stalen ros weer van stal, om te gaan ‘cruisen’ naar het werk. Weer of geen weer *kuch*. Wel met mijn gewone fiets, want het zou wat dwaas zijn om voor 5 kilometer met mijn koersvelooke te gaan. Mijn fiets zal blij zijn dat hij weer meer mag bollen. En dat hij geen brug over moet, dat ook. Of zou dat toch eerder ik zijn, die daarvoor content is? 😉

Advertentie