Verdorie… dit is ook weer echt iets voor mij. Al meer dan een maand lopen roepen dat het lente is, daar voor mezelf een klein projectje aan verbinden… en als dan de lente eindelijk écht in het land is, het projectje verwaarlozen.
Niet dat ik niet meer op stap geweest ben. Integendeel. Ik heb echt nog wel wat fotootjes genomen. Fotootjes die bewijzen dat de lente échtig intechtig in het land is, en niet alleen in mijn hoofd zit.
Maar intussen zijn er eigenlijk geen bewijzen meer nodig. Iedereen kan nu wel zien dat het lente is, maar ik ga er lekker toch nog even mee door. Want dit is gewoon een heerlijk seizoen. Alles wordt stilaan groener, er staan knoppen aan de bomen, er is nieuw leven. Op 1 van mijn looprondjes zag ik de kleine eendjes flink hun best doen om achter mama- en papa-eend aan te zwemmen. Helaas geen beelden daarvan, want lopen met een GSM, dat is verschrikkelijk ongemakkelijk.
In plaats daarvan wel nog een paar fotootjes van de route die ik regelmatig loop in het bos. Het is daar mooi, al zie ik het niet altijd zelf. Nu weer even wel. En binnen een week of 2 gaat het daar nog veel mooier zijn.
Laat je trouwens door het idyllische beeld niet bedotten. Dat bruggetje, daar gaat het bergop. Net zoals de weg erna. Ik ga er nog altijd dood. Het plan is dan ook om tegen het einde van de zomer daar niet meer dood te gaan. Haalbare doelen, daar hou ik van. Ook als ze niet helemaal haalbaar zijn eigenlijk. Ik stort mij er gewoon in. 1 zo van die doelen is eindelijk die 25km/u fietsen. Ik haal nog niet eens de 24km/u momenteel, dus dat wordt toch nog even doortrainen. En zadelpijn overwinnen, want eerlijk: damn, zo’n koerszadel is een pijnlijke affaire!
In ieder geval: de lente is dus wel degelijk in het land. En in mijn hoofd. Al even. Morgen huppel ik dus weer over deze wegen, blij dat het weer kan, dat lopen. Pijnloos lopen dan, want echt gestopt was ik niet. Sinds goed 2 weken geven de scheenbenen geen kick meer. Hout vasthouden dat het zo blijft, maar ik heb er alleszins een goed oog in. Ik was wat bang dat de conditie erop achteruit gegaan was, maar uiteindelijk zit het voor een groot deel tussen mijn oren. Gisteren liep ik probleemloos een 4-tal kilometer zonder stoppen, dus die 5 zal ook wel lukken. Met andere woorden: de trainingen gaan weer leuk worden, ik ga stilaan toch die opbouw naar de 10 kilometer kunnen hervatten. En o ja, daar heb ik heel veel zin in!
Samenvattend: het was hier even stil, maar de lente zit nog altijd in mijn hart. En in mijn hoofd. En die hele lente is en blijft fantastisch!
Ik sluit daarom ook heel graag af met een liedje wat al de hele week in mijn hoofd zit. Gedaan met dikke winterjassen, en laat die dikke truien ook maar in de kast. Het is T-shirt weer! Reken maar van yeskes!
My thoughts are like butterflies 