Valentijn

Het is weer zover. 14 februari. Valentijn. Het feest der verliefden en geliefden, of zoiets. Een feest voor zij die een relatie hebben, horror voor de singles. Of zo wordt het toch verkocht. De laatste tijd worden die singles dan ook om de oren gekletst met tips van hoe zij die dag kunnen doorkomen!

Hallo? Heb ik ergens iets gemist?

Ik heb een relatie, beter nog: ik ben al bekans 20 jaar getrouwd. Valentijn? Wat is dat? Ik kan me eigenlijk niet herinneren ooit ook maar 1 bloem gekregen te hebben op deze “dag der verliefden”. Dus ja, ik vraag mij af: Waar zijn mijn tips? Hoe moet ik dan deze dag doorkomen?

Ja, we zijn op zaterdagavond, de vooravond dus, uit eten geweest. Meer uit een soort van luiheid dan voor Valentijn. Het plan was eigenlijk snel-snel wat te gaan eten hier verderop. Lekker, niet duur. Maar dat ging niet door, want daar waar we naartoe wilden, werd er uitzonderlijk geen eten geserveerd. Vakantie, weetuwel? Ok, plan B dan maar: naar den Italiaan. Uhu. Zomaar, onverwacht. Ik was al content dat ik net voor het vertrek toch die joggingbroek ingeruild had voor een jeans. Dat gevoel.

Het restaurant zelf baadde in een romantische sfeer. Rozenblaadjes, rode hartjes, kaarsjes, en zelfs een heus Valentijnsmenu. Niet voor ons, oh neen. We kwamen maar even snel iets eten! Dus… een pasta en een sorbetje later, stonden we alweer buiten. Ja, zo gaat dat.

Eenmaal thuis werd de romantische kaart nog altijd niet getrokken. We hebben natuurlijk ook nog altijd pubers rondlopen thuis, en die pubers, die kwamen met een geweldig plan: “Willen we deel 3 van Harry Potter terugkijken?” Deel 3, dat is het deel waar Sirius Black opduikt. Gary Oldman dus. Op 1 of andere manier vind ik dat best een aantrekkelijke man, dus Harry Potter leek mij een puik idee! De wederhelft daarentegen vindt dat maar niks. Dus na het voetbal, wat hij solitair op zijn tablet keek, nam hij de wijk naar boven met de mededeling dat hij ging slapen, want dat hij waarschijnlijk morgenochtend naar de atletiektraining gaat.

Right. Morgenochtend. Een Valentijnsontbijt zou het dus al niet worden. Lunch ook niet, want na de training moet er ook wat gedronken worden, en dus komt hij pas weer thuis na lunchtijd. En uit eten morgenavond, dat zal ook niet gebeuren, want voor morgenavond ligt er al wat in de koelkast.

Wat nu mijn punt is? Awel.. dat ik best snap dat het voor singles niet gemakkelijk is, zo’n dag der verliefden. Maar staat er iemand ooit weleens bij stil hoe dat is voor gehuwde mensen? Voor ons is het ook niet altijd gemakkelijk hoor!

Maar ik heb, ook hier, een plan B. Ik kreeg enige tijd terug een box met 3 romantische films te leen ‘die ik absoluut moet bekijken’. Ik heb er al 1 van gezien, The Notebook. Er zitten er dus nog 2 in de box. Zondagnamiddag, dat wordt dus mijn namiddag. Ik, de TV, en die 2 films. En als ze tegenvallen… ik heb gezien dat er in 1 van die hoesjes een DVD verzeild is geraakt van Pirates of the Carribean. Ik vermoed dat The Force met mij is, want zo’n Johnny Depp… er zijn slechtere cadeaus!

Oja, trouwens: qua romantiek, zo’n geheime aanbidder op Valentijn, dat heb ik altijd al het toppunt van romantiek gevonden. Bloemen die bezorgd worden op het werk, een anonieme kaart… dus kom maar op!
Wat zeg je? Dat het morgen zondag is, dat die bloemen op het werk dus niet zal gaan? En die anonieme kaart ook niet omdat via het grote boze internet alles te traceren is? *zucht* Ik heb het gesnapt ja… Valentijn en ik, wij zullen wel nooit vriendjes worden!  😉