Werken, lopen, en kreukels #boostyourpositivity

Aha! Een nieuwe opdracht op #boostyourpositivity.

Wel eentje waar ik even moest over nadenken. Want hoe zit dat bij mij, dat werken? En dat gezin? En hoe combineer ik dat? Food for genoeg thoughts. Hoewel… eigenlijk… momenteel gaat het hier gewoon zoals het gaat.

Ik heb momenteel de luxe dat ik maar op ongeveer 10 kilometer van mijn werk woon. Met de fiets is het zelfs nog dichterbij, imagine that! Maar daar heb ik op een gegeven moment ook heel bewust voor gekozen.
Want ja, ik heb het ooit wel gedaan. Over de Brusselse ring gesnord (in de tijd dat je daar nog kon snorren) richting werk, veel overuren gedraaid (die krant, die had nu eenmaal een deadline), en dat gecombineerd met een kind. Waar ik dan wel het ontzettende geluk had dat mijn ouders er gewoon waren. Ik bracht zoonlief naar school, zij haalden hem weer op. Werkte perfect, en ik ben hen er nog altijd heel erg dankbaar voor. En ik had natuurlijk ook een nogal flexibel uurrooster, wat ook heel veel goed maakte.

Bij dochterlief was ik al elders aan het werk. Dichterbij huis, maar met veel moeilijkere uren. Ook veel minder flexibele uren. Ik moest er zijn van 8u15 tot 17u15. Vakantie beperkte zich tot 20 dagen, waarvan er al 5 verplicht op te nemen waren met kerst. Dat ging wringen op de duur. Dus ik weer op zoek. En ja, ik vond.

In Brussel. Alweer een krant. Ja, dat bijt hé, dergelijke gedrukte microbes. Maar ja, Brussel… hoewel niet zo ver van hier, het was telkens toch een rush om de kinderen tijdig van school te kunnen halen. Om 17u gedaan met werken, en geraak dan Brussel maar eens uit. Miserie troef dus!

En dus nam ik op een gegeven moment de beslissing dat ik én een andere job wou, én in de regio wou blijven werken. 2 weken later had ik elders getekend. En 2 maanden later startte ik daar effectief. Een stap die ik mij nog geen moment beklaagd heb.
Ik ben terecht gekomen in een bedrijf waar ik met glijdende werkuren aan de slag kon. Vakantie heb ik niet in overvloed, zeker niet in vergelijking met de 36 dagen die ik ooit elders had, maar ik heb toch genoeg dagen om luxueus af en toe 4 weken vakantie te nemen. Dat ik wekelijks de gelegenheid heb om een halve dag “overuren” te recupereren, is natuurlijk een geweldige incentive. Waar ik overigens niet alle weken gebruik van maak.

Dat dichterbij huis werken draaide trouwens nog wel wat anders uit. Want van hogerhand werd er plots beslist dat onze dienst ‘BeNeLux’ moest worden. En zo gebeurde het dat ik op een gegeven moment in een poolwagen stapte en voor de eerste keer in mijn leven met de auto naar Amsterdam snorde. Al moet je dat snorren niet te letterlijk nemen, want “the road to Amsterdam” staat eigenlijk vol met files. Maar goed, ik klaag niet. Ik mag kiezen wanneer ik naar onze Noorderburen rijd, en als ik wat later ben is het ook geen probleem.

En ja, ik heb nu ook de ontzettende luxe dat mijn kinderen al wat ouder zijn. Zoonlief is 18, en doet niet liever dan alleen thuis zijn. Dochterlief is intussen ook al 13, en dus perfect in staat om zelfstandig van en naar school te gaan.
Het is niet te geloven wat een ademruimte dat allemaal geeft!

Maar… toen besloot ik op een gegeven moment dat het allemaal wat gezonder kon, en dat ik wou gaan sporten. Lopen. En die combinatie, werken-gezin-lopen, die draait nu al weleens in het honderd.
Zeker als er wat onverwachte dingen langskomen. Leuke onverwachte dingen.

Ik geef even een voorbeeld:
2 weken geleden, begin oktober. Een normale werkweek. Op maandag een normale werkdag, het zonnetje scheen, dus ik reed met de fiets naar het werk. Alwaar ik hem in de kelder parkeerde, want ’s avonds reed ik met de poolwagen weer naar huis.
Om op dinsdag met die poolwagen richting Amsterdam te rijden. Om 7u15 auto in (als de kids vakantie hebben vertrek ik zelfs rond 6u, kwestie van de files voor te zijn), en onderweg in een gigantische file terecht gekomen. “Neem de volgende afslag”, dicteerde de GPS mij. Nu, die GPS, die gebruik ik vooral om hem te negeren. Ik wil gewoon zien hoe lang ik nog moet rijden, want de weg naar Amsterdam, die kan ik intussen wel dromen. Maar goed. 9u intussen, nog niet eens in Werkendam. Geschat aankomstuur 11u. Iewwwwww!!!!! Hoog tijd om toch eens naar die madame van de GPS te luisteren dus! Ik dus de uitrit genomen, en 15km terug gereden. Alwaar ik op een rond punt de vierde uitrit moest nemen. En weer 15 kilometer moest terugrijden, en alzo in dezelfde file terechtkwam, zij het weer aan het staartje! Aargh! Om zot van te worden! Ja, ik was dus pas om 11u op kantoor in Amsterdam, maar zo kan ik het ook voorspellen! Echt!

Enfin, heel lang verkeersmiserieverhaal kort: het was een hele korte werkdag, die dag. Want om 15u ben ik weer vertrokken richting Vilvoorde. De reden is simpel: op dinsdag is het trainingsdag. En een training, die kan ik toch niet overslaan? Stress dus! Want de Antwerpse Ring… altijd, maar dan ook écht altijd miserie! Meestal haal ik het wel hoor, maar toch… files, het is om te rotten! Zelfs al sta ik er maar 1x/week in.

Woensdag dan. De poolwagen netjes weer afgezet op het werk, en na het werk met de fiets naar huis. Mijn man ging de dochter bij mijn ouders ophalen (woensdagnamiddag = grootoudernamiddag 🙂 ), en ik reed met een lusje (wat een prachtig weer was het toen toch nog!) huiswaarts. Alwaar ik na een korte douche snel een maaltijd (met scampi, superlekker) in elkaar flanste voor mij en de zoon. En daarna was het relax max. Want woensdag, dat is ook de dag dat er hulp in het huishouden is. Sylvie. En Sylvie, die is goud waard! Zij zorgt ervoor dat het huis netjes gepoetst is, en dat ik voor de rest van de week mij niet druk hoef te maken over het ‘wanneer zou ik de badkamer eens kunnen dweilen’-vraagstuk.

Want ja, donderdag is het alweer werken geblazen. En proberen op tijd te stoppen, want inderdaad: om 18u is het weer looptijd! Ik sta erop. Echt waar. Dat lopen, dat is iets waarvan ik nooit had gedacht dat ik het zou gaan leuk vinden. maar ik geniet er ontzettend van. Niet alleen van het lopen trouwens, maar ook van de vriendschappen die erdoor ontstaan zijn. Daarom ga ik er ook gewoon altijd helemaal voor!

En ja, vrijdag. Ook weer werken, uiteraard. Het lot van een fulltimer. Als het meezit, en ik uren genoeg heb, dan is het een half dagje. In het andere geval een hele. Wat ook niet zo erg is. Want ik doe mijn werk graag.

Op zaterdagochtend moet ik dan weer gaan sporten van mezelf (ja, ik moet wel wat dingen van mezelf zo 😉 ) – en dat sporten dat is bootcamp, en als het geen bootcamp is, dan ga ik weer lopen. Nu ik het kan, wil ik het ook gewoon doen, dat idee! Ook voor en na het bootcamp placeer ik nu een loopje. Maaannnnn… ik lijk wel loopverslaafd ofzo!
En die zaterdag was een zalige zaterdag. De zon scheen nog lekker… en ik ben heel goed in het negeren van de strijk… dus ik ben in de zon gaan zitten met een boek. Wat niet zolang duurde, want toen kregen we telefoon van vrienden, ‘of we zin hadden om te komen aperitieven?’

Zie… zoiets laten wij ons geen 2 keer zeggen. In no-time waren we daar, en inderdaad: het was nog heel gezellig. We bleven dan gelijk ook maar daar eten, maar om 20u30 werden we buiten gekegeld.

Want op zondag was het, alweer, lopen. Uhu, jaja. Het kan niet op. Oefencross noemen ze dat. Lopen in het veld. Ik dacht: pakkie makkie, 4 rondes van 850 meter. Ik ben intussen al wel 8 kilometer gewend! En moet ik daarvoor mijn schoenen aandoen? Think again. Megazwaar is dat, dat lopen door het veld! Maar het lukte, en ik liep zowaar zelfs nog wat sneller dan op training! Daar word een mens als ik gewoon blij van! En daar moest natuurlijk weer iets op gedronken worden. Aja!

Waar ik naartoe wil met dit verhaal? Awel… dat het niet alleen het werk is, waardoor ik nogal drukke dagen c.q. weken heb. Neen. Nu ik niet meer van hot naar her moet voor de kids, is het weer de sport. En ons sociale leven. Waardoor bijvoorbeeld de strijk al weleens een week, of 2, of 3, durft te blijven staan. Maar ik kan dat goed zien staan eigenlijk, van die manden vol was. Zolang het propere was is toch. En trouwens: een beetje leuk T-shirt ziet er toch gekreukt nog veel beter uit?   😉

Advertentie