Afgeronde afstanden en tijden

Soms gaat het goed, soms gaat het beter, alweer een kilometer! Dat was toch het gevoel dat ik vorige week donderdag had. Nochtans, ik was de training weer met frisse tegenzin begonnen. Maar wat moet, moet zeker?

Wij dus weg, in lichte looppas. Fins pad, stukje bergop gestapt, en dan de rest van de bergop verder gelopen. Eenmaal boven lag de wereld precies voor ons open. Nu het ’s avonds weer wat vroeger donker wordt, is het bos ineens ook heel donker. En de vlaktes heel licht. Dus op de vraag “zullen we” met wat geknik naar de vlakte, kreeg ik het antwoord “ja, we zullen”. Wij dus richting vlakte. Normaal gezien neem ik daar aan de Japanse tuin een bochtje, maar ik voelde toch dat, ondanks de eerdere aarzelende start, er wat meer in zat. Wij dus door, achter de VTM door, en dan zo verder langs de VTM voor. En dan met een lusje terug richting bos. Daar de bosweg langs de ring, en richting vijver terug. (boeiend hé, die routebeschrijvingen 😉 )

Al bijna 5 kilometer op de teller. De Franse tuin lieten we maar voor wat hij was, en in een gezapig tempo ging het verder naar beneden. 6 kilometer, tijd om een stukje te stappen. In een goed tempo door. Waarna we toch weer terug gingen lopen. En op de duur aankwamen aan de start. Tijd om op stop te drukken!

Ola! Neen! Dat ging niet! Ik kon en mocht niet stoppen! 7,550 kilometer. Dat zijn geen cijfers om af te sluiten! Ofwel moeten de kilometers afgerond zijn, ofwel de tijden; Gezien een afgerond cijfer qua tijd wat lastig ging worden, moest er dus nog 450 meter gelopen worden. Pies of keek, toch? Efkes tot daar, en weer terug.

Mjah… kweenie. Misschien was ik toch wat overmoedig geweest. Want hoewel ik, sinds ik loop, afstanden veel beter kan inschatten, had ik dit toch net iets te licht ingeschat. Met andere woorden: het was nog een stuk verder dan ik dacht (of hoopte) dat het was! Maar … ik deed het toch! En tadaaaaaa…. had zo het mooie afgeronde cijfer van 8 kilometer op mijn horloge! ‘Nieuw record’, flashte mijn horloge! Wooohowwww! 8 kilometer op 1u10′. Ik ben potdorie apetrots! Echt waar!

Het plan was dan ook zaterdag op dit elan verder te gaan. Alleen had ik mijn wekker niet gezet, en was ik blijkbaar toch wel heel erg moe. En werd ik dus plots rond 9u30 wakker. Aye… te laat om eigenlijk nog te vertrekken. Al is het eigenlijk nooit te laat om te gaan lopen, maar bon… af en toe een dag rust is ook sporten zei een wijs iemand mij, dus die raad nam ik zaterdag maar ter harte.

Afgelopen dinsdag liep ik dus weer alleen. Wegens de vele wind besloot ik om het bij het Finse pad beneden te houden. Rondjes van 1,300 km, die ik uitbreidde met een extra rondje vijver. 1,800 km per rondje dus. Maal 3. Dat maakt inderdaad 5,400 km. Lap. Weer 600 meter te kort! En ik moest en ik zou… ik dus door… klein lusje, te weinig. Dan nog maar even heen en weer gelopen. Aja… 6 kilometer is 6 kilometer!

Blijkbaar is dat iets wat mannen toch minder doen. Of toch de mannen in de loopclub. Die lopen hun rondje, en stoppen wanneer dat rondje klaar is. Hebben ze wat metertjes tekort om aan een bepaald aantal kilometer te komen, tant pis. Idem dito met bijvoorbeeld dat uurtje lopen. Maar ja… ik ben nog een beginnende loper, nog altijd start to runner blijkbaar. Hoewel ik toch zelf wel vond dat ik al een halfjaartje start to runner af ben, blijf ik blijkbaar voor sommigen een start to runner zolang ik geen 5 jaar loop. VIJF jaar! Dat is begot lang! Heel lang! Maar ik hou hen eraan. Binnen 4 jaar eis ik een diploma! Ha! Nee zeker!

Advertentie