Vakantiewerk

– Doe die squats maar wat dieper, ik weet dat jij dat kan
– Komaan, volhouden, de hele minuut, je doet het goed, doorgaan nu.
Waarvan akte.

Die akte, dat was gisteren. Vandaag eh… is het al wat anders. Het is lang geleden dat alles nog zoveel pijn deed.
De reden? Na het laatste bootcamp zwierde ik enthousiast de link naar mijn blogje, dat over het boot(buikspier)camp, op het profiel van de coach.
Haar reactie? “in september opnieuw, maar ik stuur je eerst nog wat vakantiewerk door 😉 ”

Vakantiewerk, dat wou vroeger zeggen dat je niet geslaagd was, en dat je daarom extra moest oefenen in de zomer. Dus of ik had ergens iets niet goed gedaan de afgelopen weken, of ik moet gewoon eens leren van mijn grote teut te houden tegen de coach. Ik gok op het laatste.
In ieder geval: de oefeningen vielen in mijn inbox, en ik zag het wel zitten. Er zaten er wat bij die ik al kende, die kon ik makkelijk. Pies of keek! Nee zeker!
Maar bon.. die coach, die kent mij intussen al (misschien al veel te goed), dus ze stelde voor om de oefeningen eens samen te overlopen.

Het kwam mij eigenlijk wel goed uit. Ik sukkel een beetje met een lichte heupontsteking, en moet het van de dokter een weekje wat rustiger aan doen. Qua lopen dan toch. Van fietsen heeft hij totaal niets gezegd, en van spierversterkende oefeningen ook niet. Ik dus richting coach. Te voet. 3 kilometer. Ik moet zeggen: van lopen word ik veel meer moe, maar dat doe ik eigenlijk toch wel liever. Maar bon, het is wat het is momenteel. Al moet ik toegeven dat ik ook wel heel erg geniet van het fietsen momenteel. Hoe langer hoe meer. Momenteel zit ik aan 60 fietskilometers, op een goede 4 dagen tijd. Misschien moet ik toch maar eens meer in de richting van het vlooke gaan denken in plaats van in de richting van de loopschoentjes?

Maar terug naar het stappen. Na 3 kilometer flink doorstappen kwam ik bij de coach aan, en we vlogen er direct in. Buikspieroefeningen. Ik kon het maar gehad hebben zeker? Dacht ik dan toch! Want na de buikspieroefeningen volgende nog beenspieren, en armspieren, en rugspieren. Alles in relatie met alles, en dus moet alles aan het werk. En daarna alles gewoon… oepternief, inderdaad! Vooral dan de buikspieroefeningen.

Een uur ben ik zo toch wel redelijk intensief bezig geweest. En zweten! Ik zou mij er op de duur nog voor gaan schamen, zo hard zweten. Maar het hoort er kennelijk bij. Het was dan ook met een voldaan gevoel toen ik na dat uurtje de weg terug aanving. En daarna onder de welverdiende douche ging staan. De spieren voelden soepel aan, dat ging goedkomen. Dacht ik toch.

Maar vandaag… ohw ohw ohw… vandaag doet alles pijn. Mijn schouders, mijn buikspieren, mijn bilspieren, mijn benen. Rechtstaan is pijnlijk, gaan zitten is pijnlijk, en als ik durf te gaan liggen, dan doet alles pijn als ik weer rechtsta. Ik heb het dus écht wel goed gedaan gisteren. Mezelf weer even uitgedaagd, en iets meer gedaan dan dat wat ik gewend ben.

En nu is het aan mij. Thuis. Opbouwen. Al die spieren. Tesamen. Ik zie het zitten. Denk ik. Vandaag een rustdagje, en morgen doe ik de hele serie, hier thuis in den hof. Of binnen als het regent.
Ik heb er wel zin in. Heel veel zin om eerlijk te zijn. Mezelf weer even uitdagen, en zien waar ik uitkom. Maar vandaag toch maar even verstandig nog niet. 😉

Advertentie