Het leven is soms raar.
Neem nu mezelf, goed 4 jaar terug. Ik voelde mij goed in mijn vel, er was voor mij geen vuiltje aan de lucht. Ok ja, ik was te zwaar, heel veel te zwaar zelfs, maar dat was het laatste van mijn zorgen. Ik was toch gezond? Dat ik geen 100 meter kon stappen zonder te gaan hijgen, dat ik nog amper kon fietsen.. who cares?
Vandaag moest ik echter op zoek naar foto’s. En met het zoeken naar die foto’s, kwam ik plots lang vergeten foto’s van mezelf tegen. Plots werd ik geconfronteerd met hoe ik er toen uitzag. En toen, dat was in 2011. Oh boy.
Ja, ik heb gejankt. Echt waar. Gejankt om hoe ik het toen zo ver heb kunnen laten komen, gejankt omdat ik mezelf toen regelrecht het graf aan het in helpen was. Zoveel gewicht, dat was gewoon echt niet gezond. Nu snap ik het ook, dat ‘morbide obesitas’. Ik bestond eigenlijk gewoon uit buik. Heel veel buik. En billen. Hoe kan het dat ik dat toen niet zag?
Ik zag het ook altijd bij anderen, dat ze veel te dik waren. En ik ontkende mijn eigen probleem. Want zoooooooo dik was ik toch niet? Ik paste toch nog altijd in dezelfde maat? Dat dat maat ‘patattenzak’ was, daar ging ik aan voorbij. Behalve dan als ik uit noodzaak nog eens kleren moest gaan kopen. Dan werd er ook gejankt, van miserie dan. En toch blijven ontkennen. En toch stug een te kleinere maat blijven kopen, om toch niet te moeten toegeven dat ik écht zo’n grote maat had. Ja, zo koppig ben ik dan wel.
Het rare is… afgelopen week postte ik op een (overigens verborgen) Facebookgroep een voor en na foto. Die voor-foto, dat was van toen er al een paar kilootjes af waren. Niet dat dat zichtbaar was trouwens. En de na-foto, die dateerde van vorige week. Ik was er niet onverdeeld blij mee, met die na-foto. Omdat ik vond dat er nog altijd veel te veel buik zichtbaar was, ik zag het verschil gewoon niet.
Nu, nu ik geconfronteerd werd met die andere foto’s… nu zie ik het wél. Dus ja… tranen, janken. Van de schok ook. Ja, dit was ik echt! En ook, janken van blijdschap. Van blijdschap, omdat ik blijkbaar toch op een moment de klik maakte dat het zo niet verder kon. En dat dat de juiste klik was. Hoe lang het nu inmiddels ook al duurt om gewicht te verliezen, bij elke halve kilo die ik kwijt geraak, win ik. Janken, omdat ik nu toch in ieder geval op betere weg ben dan toen. Dat ik me nu in ieder geval toch al een pak beter voel. En dat ik er blij mee ben. Jullie kunnen écht niet geloven hoe blij.
Maar… of ik de foto’s zou delen, daar was ik niet direct uit. Langs de andere kant…. iedereen zag mij toen ook zo, dus ja… waarom niet dan? Omdat ik mij nog steeds schaam om hoe ik er toen uitzag? Omdat ik mij ook schaam omdat ik het zover heb laten komen? Omdat dat toch een soort van gebrek aan karakter toont? Ik weet het niet.
Hetzelfde heb ik met dat gewicht. Ik kan wel blij roepen dat er 30 kilo af is (31 intussen), en dat ik er nog 25 af wil, maar de cijfers zélf erbij vermelden… neen, dat durf ik dan weer niet. Terwijl een simpele rekensom wel leert dat ik serieus in de 3 cijfers zat.
Dus ja… de foto’s. Ik ga ze toch delen. Ik gooi ze hier op. Om ook mezelf er voor altijd aan te herinneren dat ik dit nooit meer wil. Dat ik die laatste 25 kilo ook de baas kan. En ik weet dat iedereen dit al zo beu gehoord is, maar toch, ik gooi hem er ook in: YES, I CAN!
Damn sure I can! En nu op naar de volgende voor en na, die van binnen 25 kilo!
(maar eerst even heel diep ademhalen en op ‘publiceren’ klikken… 😉 )
Eerst maar de voor foto’s….
Respect Sandra 😘
LikeGeliked door 1 persoon
Ergens onderweg heb je dan toch de beslissing genomen van het anders te willen. Dat is hetgeen telt. Yes, you can!
LikeGeliked door 1 persoon
Kwam toevallig op de link. Een dikke proficiat. Je mag heel fier zijn op wat je al hebt bereikt. Een mooie madam. Je hebt toch maar laten zien dat je het kan.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh zo bekend verhaal. Fantastisch (y) Sandra. Toch raar hé hoe men zichzelf soms niet realistisch bekijkt in de spiegel. Maar op een dag komt die klik en dan is het veel geduld en inzet tonen, want de kilootjes erbij gaan gemakkelijk, de kilootjes eraf daarentegen 😀
Doe zo voort, meid.
Ik heb mijn voor en na foto’s zelfs opgehangen in mijn werkkamer, zodat ik het nooit of te nooit meer vergeet 😀
LikeGeliked door 1 persoon
LikeLike
Wat een ongelooflijke prestatie! Terecht om fier op te zijn. Niet meer blijven hangen in het verleden en vooral geen schaamte voelen. Dit is wat jij gerealiseerd hebt! Jij alleen. Knap!
LikeGeliked door 1 persoon
Super wat jij gedaan hebt met jezelf ! Het verleden is voorbij, de toekomst ligt voor je open, en lacht je toe !
LikeGeliked door 1 persoon
Suuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuper!
LikeGeliked door 1 persoon
Sandraake, wij zijn echt fier op jou, echt waar ! Vele lieve groeten, Marianne
LikeGeliked door 1 persoon
Amai sandra heel veel respect voor je doorzettings vermogen. Heb veel bewondering voor je.veel succes..yes You can 😉 xxx
LikeGeliked door 1 persoon
Amaaaaaaaaai!!! Superlatieven volstaan hier niet, R.E.S.P.E.C.T!!! En de speekmadolje voor dapperheid heb ik hier nog liggen voor u.
LikeGeliked door 1 persoon
Smoonske,
Knappe prestatie en nog knapper dat Je dit wil delen,
Van inspiratie gesproken….
LikeGeliked door 1 persoon
zeg svandeken, ik krijg nu zo gelijk inspiratie om ne keer een terraske te doen… wat peinsde??? 😉
LikeLike
Wauw Sandra! En jij ziet dat verschil niet goed? Echt een enorm verschil… Je bent heel goed bezig!! Doe zo voort!
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Sandra, foto’s kunnen idd best confronterend zijn. Of we dat nu willen of niet. Proficiat voor wat je al bereikt hebt. Je gewichtsverlies, je sportieve prestaties. RESPECT
LikeGeliked door 1 persoon