De fruitige uitdaging, week 2

Tadaaaa! Week 2 al! En ja, ik doe nog altijd voort. Allez ja, ’t is te zeggen: ik herpak mij na een druk weekend met 2 barbecues.

Ik had het nochtans onder controle, zaterdag. Ik was gestart met een banaan, en had daarna 5 zalige kilometers gelopen. Echt. Alsof ik nog nooit wat anders gedaan had. En zelfs ook iets sneller dan de vorige keren. Het ‘liep’ gewoon, en het liep echt zalig. Meer van dat!
Na mijn loopje zag ik toch wel wat zwarte vlekjes. Gelukkig was ik voorzienig geweest en had ik een appel in mijn sportzak gestopt, samen met een fles water. Het dipje was daarmee snel over. En daarna had ik goesting in een pistolet, dus at ik een pistolet. Maar wel maar 1, en geen 2 of 3. En daarmee was mijn honger eigenlijk ook wel gestild.

’s Avonds hadden we met vrienden afgesproken om daar te gaan eten, barbecue dus. Ja, er waren wat hapjes, ja, er was ook chips. En nootjes; De chips kon ik goed links laten liggen, de zoute pindanootjes was al iets lastiger. Glaasje cava erbij, en nog eentje… en dan nog een paar warme hapjes. OK goed, die had ik niet mogen eten, maar ik at ze toch. Daarna volgden nog een bord vol met groenten, een stukje zalm en wat scampi. Hey, dit had ik goed onder controle. Het eetgedeelte dan toch. Qua drinken ging ik aan het fruit. Druivensap. Gefermenteerd. Eh… jeps! Het was anders wel leutig, zo met het songfestival en de vriendjes. Goed gelachen, wijntje erbij… alleen voel ik dat wijntje blijkbaar nu iets sneller dan voor mijn fruitige eetgewoontes. Maar toch… ik had er toch nog mijn verstand bij, een verstand dat zei dat ik zondag moest compenseren voor al die wijn.

Zo gezegd, zo ook gedaan. Zondag scheen het zonnetje, en had ik in tegenstelling tot wat anderen dachten géén kater! Verre van trouwens. Ik startte mijn dag met een pompelmoes en een sinaasappel, en fietste daarna richting een vriendin in een toch wel mooi tempo, al zeg ik het zelf. We fietsten samen nog een 20-tal kilometertjes, en sloten af op een terrasje. Een terrasje waar ik – zo verstandig, ongelooflijk – een cola zero dronk (én van de zoute koekjes afbleef). Neen, ik liet mij ook niet verleiden tot een aperitiefje. Ik moest trouwens daarna nog naar huis fietsen ook. Serieus goed bezig, vond ik zelf!

Maandag dan. Zelfde scenario ’s ochtends. Fruit, en nog wat ander fruit. ’s Middags nam ik snel-snel een sandwich wegens geen tijd, maar ik stak wel een appel in mijn handtas voor het hongertje tussendoor. Ze zouden mij niet liggen hebben dit keer! Al moest ik ’s avonds wel weer naar een barbecue. Daar was alles voorzien om het goed te doen. Groenten, meer groenten, stukje kip en… helaas: taart. Lekkere taart. Met créme au beurre. Hoe noemen ze dat ook weer? Een javanaike! Dat was het ja! Heel lekker. Doemme.

Om maar te zeggen: het weekend was een beetje van de grande foefelare. De dag erna was de weegschaal dan ook onverbiddelijk. +1,5 kg. Doch, er bleef over van vorige week: -2,5 kg. Winst dus, nog steeds. Of verlies. En dus was het niet zo moeilijk dinsdagochtend om de klik weer te maken. Om er weer volledig voor te gaan. Om de focus weer op fruit en groentjes te leggen. En op bewegen.

Dus ja, het gaat nog steeds goed. Die anderhalve kilo bij is er intussen alweer af (op 1 dag ja) en nu hoop ik de cijfers nog verder naar beneden te krijgen. Het gaat trouwens niet alleen om die cijfertjes. Ik voel dat het mij goed doet, dat gezondere eten, dat bewegen ook. Gisteren liep ik zomaar, van goesting, 4 kilometer in de wijk hierachter op de straat. En ik vond het nog leuk ook.
Dat ik hiermee afval is natuurlijk ook mooi meegenomen, want er moet best nog wel wat af. Maar op deze manier gaat het momenteel dus goed. Nog even, en ik ben helemaal overtuigd. Enfin, om maar te zeggen: we zullen doooooorgaan!

Advertentie