Zaterdagochtend, 10u. Ik zit in de woonkamer, laptop open, koffietje erbij. Gezellig, denk je. Ja en neen. Want eigenlijk heb ik toch zwaar de pest in. Normaal gezien sta ik op zaterdagochtend om 10u klaar om een stukje te gaan lopen. En meestal is zaterdag ook de beste loopdag van de week. Zeker met dit weer. Een beetje miezerregen, ik heb gemerkt dat ik dan beter loop. Heeft misschien te maken met de zuurstof in de lucht, geen idee, maar feit is dat mijn beste loopjes altijd op een regenachtige dag waren.
Ik kwam zo ooit in de gietende regen 2 mannen van de loopclub tegen, die een lange duurloop aan het doen waren als voorbereiding op 1 of andere trail. Achteraf kreeg ik van 1 van hen een mail om mij proficiat te wensen met mijn training in de regen, en dat ik nu toch wel écht bij de lopende zotten hoorde.
Maar goed, niet deze week dus. Want ja, die scheenbenen… ik weet het niet zo goed. Vandaag voel ik niets meer, maar evengoed blijkt een weekje rust geen kwaad te kunnen. Van een weekje rust zou de conditie ook niet achteruitgaan, en kunnen de spieren ook eens helemaal tot rust komen.
Ja, dat snap ik best, en
mijn verstand zegt ook dat dat meer dan waarschijnlijk het beste is. Kijk, ik kan dat best, naar goede raad luisteren. Maar hoe vreemd ook, mijn lichaam heeft zich na al die tijd ‘gezet’ op die portie beweging. Ik heb dat nodig. Want nu ben ik erg onrustig. Anderen mogen wel, ik niet. En dan net vandaag even een reminder op de Facebookgroep van de GP van Bern. Nog 4 weken. Ha! Alsof ik het zou vergeten! Vandaag over 4 weken loop ik vast al pokkenerveus rond.
OK goed, het is wat het is… ik heb nu plots ook een hele voormiddag vrij om zomaar wat huishoudelijks te gaan doen. Iets met 4 overvolle manden was die roepen om geplooid te worden. Maar ook dat is bewegen zeker? En och, ik maak een deal met mezelf: als de was helemaal weggewerkt is, dan mag ik op mijn fiets springen om mij vervolgens helemaal leeg te gaan trappen.
Nu eerst nog een muziekje zoeken voor bij die was. En ja, dat mag iets fout zijn. Hoewel dat niet bestaat, foute muziek. Als ik het graag hoor, dan is het goed. En eigenlijk wil ik ook van dat muzikaal snobisme af. Daarom: Ik ga Bryan Adams’ Live! Live! Live! in de CD-speler gooien. Want ja… she’s only happy when she’s dancin’ runnin’! (handig, teksten zo kunnen aanpassen. Dat dansen is toch niet zo mijn ding, meebrullen kan ik dan wél weer als de beste!)
Maar ik ben weer aan het uitstellen (dat uitstellen, misschien moet ik het daar ook nog eens over hebben. Evenals over dat huishouden)
Eh…. uitstellen dus… nu toch maar over naar de was! 😉
My thoughts are like butterflies 
Hoe zwaar ook maar een weekje de scheenbenen laten herstellen, is waarschijnlijk wel je beste optie. En ja, als je echt zenuwachtig begint te worden omdat je niet kan lopen dan behoor je nu ook tot de groep van verslaafden.
Weeral een running junky … 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben nog in de ontkenningsfase, Patrick. I’m not an addict… 😉
LikeLike
Lees ik dit terwijl ik, even gezellig, met de laptop en een zjatteke kaffe in de living zit. De boodschappen heb ik al gedaan, mijnheer echtgenootmans is gaan werken… ik lees op twitter dat Bert Gabriëls de oudste kat van het land zoekt. Ik denk dat ik die heb, onze Olof is 15, maar die van mijn vriendin is 16. Die wint dus…. Dus suf ik nog wat verder… Ook hier hangt er een waske te drogen dat al heel lang poeierdroog is en vraagt om plooi- en strijkwerk. Allemaal zeer herkenbaar dus, alleen hebt gij natuurlijk niet de bijna-oudste kat van het land en overweeg ik absoluut niet om te gaan lopen of fietsen (waar is mijn fiets eigenlijk?). Herniagewijs doe ik rustig tot ik bij mijn persoonlijke folteraar ben langsgeweest, de 24e pas, die mens zijn agenda zit te vol.
Wat Bryan Adams betreft….*houdt mond stevig dicht want heeft zelf ook guilty pleasures – Bananarama anyone?*. Hier heb ik de zwaarste lijst, dat gaat goed bij het strijken. Eigenlijk zou ik ook de schoenenkast moeten opruimen, maar dat is te confronterend, al die dure paren die ooit gekocht zijn in momenten van overmoed en vervolgens hooguit 30 minuten gedragen. “Ik kan wel op hakken lopen, iedereen kan dat, dus ik ook!”.
Soms overschat een mens zichzelf.
De ijskast, die moet ook opgeruimd en uitgewassen (me goe wa javel… Vim, verkopen ze dat nog?).
En er ligt nog een stapel administratie te wachten om U tegen te zeggen. Een huis kopen, dat geeft veel papieren. Ik peis dat ik er mannekes van ga knippen.
Ah, ondertussen is de Ludo klaar (dat is onze robotstofzuiger, genoemd naar pappie, alleen de naam-andere gelijkenissen hebben ze niet). Vrouwen met robotstofzuigers komen naar ’t schijnt niet in aanmerking voor the “Housewife of the Year-award”. Dat kan mij niet schelen. Ik was al op 1 januari uit de running toen ik de vloer gedweild had, met strepen en vergeten stukskes.
Ondertussen laat de Frank weten dat morgen de zon terug is. Morgen gaat die was zichzelf ook niet opplooien en ik waarschijnlijk nog veel minder. Was-, vouw- en strijkrobots, ik zou dat persoonlijk geen overbodige luxe vinden.
Tiens, ik kan typen en tegelijk van “Disorder, disorder, disooooooorder” meebrullen. Bon, was, ijs- en schoenenkast, here I come!
Soms onderschat een mens zichzelf.
LikeGeliked door 1 persoon
Anja, ge zijt geweldig! Ik ben intussen nog altijd niet begonnen, uitstellen, ik weet er alles van. Beter nog, ik kan dat gewoon megagoed! Enfin, de groeten aan de bijna oudste kat van het land… Ik mis zijn verhalen wel eigenlijk. 😄
LikeLike
Goh, “Oorlogske” wordt echt oud ze Sandra, dement, potdoof en zien doet hij ook niet goed meer. Maar hij is nog wel steeds de baas in huis. Vinceke, het “Poepegaatje” is nog steeds zichzelf en er is ook nog jong geweld bijgekomen de Sherlock a.k.a. “Sippi”…. Zelfde merk, zelfde model, ook stout.
Bon deze website is een welkome verademing tussen alle gortdroge brokken tekst over “erfdienstbaarheid” en “recht van uitweg”… dat zit ik momenteel uit te zoeken. Wij blijken nu ook deels eigenaar van een “servitudeweg”… En ik die dacht dat we afgeklopt hadden bij de lelijke vijver….
Enne niet twijfelen he, in Bern gaat gij gezwind als een hinde 5 km efkes rap afhuppelen. Ik ben daar zeker van! “Bern godverdoemme, hoe komde doa naa wee ten aave?” 🙂
LikeLike
Maarreh Anja…; jij kocht een huis in België, dan had je toch vooraf moeten weten dat daar allemaal nog dingskes bijkomen?
Hahaha… het Bern-verhaal post ik nog weleens… het is er eigenijk al, ik moet het alleen nog hier naartoe copiëren. 😉
LikeLike