Lap! Het is weer van dat!
Ik vermoedde het dinsdag al, maar de miserie gisteren en vandaag bevestigde het: mijn scheenbenen doen weer lastig. En dat op amper 1 maand van mijn persoonlijke uitdaging.
Ja, persoonlijke uitdaging. Want madam vond joggings in eigen land niet interessant genoeg, en dus schreef madam zich in voor de 5 km voorafgaand aan de GP van Bern. Niet zomaar ondoordacht eigenlijk. Ik was toch al in Bern, want de vriendjes lopen daar de 10 mijl, en dat was natuurlijk ook een uitstekende gelegenheid om mezelf even te bewijzen. Uiteindelijk kan ik dat nu wel, 5 km aan 1 stuk lopen. Weliswaar aan een verschroeiend laag tempo, maar toch… ik loop ze wél!
Dus ja, daar ben ik nu voor aan het trainen. Vooral sinds ik het profiel van de omloop zag. Ik dacht dat er 1 helling inzat, die richting aankomst, maar er zitten er begot 2 in! Dus ik train op hellingen, ik train op bergop lopen, en ja, ook op bergaf lopen. Want hoe makkelijk het ook lijkt, bergaf lopen is eigenlijk niet zo gemakkelijk. Ik vrees dat de schokken van het neerkomen (ja, ik ben natuurlijk ook nog altijd te zwaar) mijn scheenbenen net iets te zwaar belasten. Terwijl bergaf lopen qua ademhaling wel zo prettig is. Het gaat vooruit, terwijl je niet zo naar adem moet happen.
Vandaag was het bijgevolg zo’n dag waarop ik toch maar eens verstandig moest zijn, en de loopsloefkes niet mocht aantrekken. Of toch wel, maar dan onder een jeans. En dat vraagt om commentaar van de loopvriendjes:
– Ga jij in je jeans lopen?
– Lopen? Nee… ik stop er gewoon mee!
– Hoe stoppen? Je vindt dat je genoeg getraind bent?
– Neen neen, ik stop gewoon met lopen
– Niet zeveren hé!
Om maar te zeggen: de loopvriendjes geloven mij dus al gewoon niet meer als ik zeg dat ik niet loop. Maar vandaag was het effectief zo. Ik heb mijn loopsloefkes aangedaan om een stuk te gaan wandelen. Gewoon, ik en mijn iPod. Stappen, verstand op nul, en proberen niet te denken aan al die mensen die wél aan het lopen waren. Al was dat wel heel erg moeilijk. Ik heb toch de neiging om net die routes te nemen waar mensen op lopen. En ja, het was ook gewoon schitterend weer, dus er waren ook heel veel mensen aan het lopen.
Maar daarom had ik dus mijn iPod mee. Om mijn gedachten van dat lopen af te zetten. Om mijn gedachten op iets anders te zetten dan lopen. En ja, dat lukte. Alter Bridge hielp, ik pikte onderweg Coldplay mee, de jonge Bono stapte even met mij mee, en uiteraard zaten Eddie Vedder en de zijnen ook tussen mijn oren.
Al blijft het wel lastig, niet-lopen op wat een trainingsdag is. Ik heb me na mijn wandeling dus ook nog maar even naast de atletiekpiste gezet, muziek nog steeds in mijn oren, om even na te mijmeren. Daarna vond ik het wel gerechtvaardigd om aan de wijn te gaan…
Dit gezegd zijnde drink ik er nog eentje, terwijl het coldpack nog maar eens op mijn scheenbenen ligt… dubbelzucht… nog 1 maand! 1 maand!
My thoughts are like butterflies 
Hey Sandra nu even wat rustig aan en komt wel weer goed ik duim heel hard voor je,hopelijk is het weer vlug goed met je scheenbenen heel veel succes!
LikeLike
Hey Sandra, ik begrijp je frustratie maar al te goed, maar het heeft geen zin je scheenbenen nu te belasten, even kalm aan doen kan soms wonderen doen, ik duim voor je “buitenlandse missie”volgende maand !
LikeLike
No panic, Sandra. Luisteren naar je lichaam en nu voldoende rust nemen om de scheenbenen te laten recupereren. Bergop lopen (en zeker bergaf lopen) is inderdaad een zware last voor de scheenbenen, zeker voor iemand wiens spieren en pezen nog niet voldoende gewoon zijn aan deze inspanningen. Daarom nu zeker rusten want anders riskeer je langer dan gewenst er uit te liggen.
Wens je alleszins een snel, maar nog belangrijker volledig, herstel toe. En ondertussen wandelen hé … houd de conditie ook op peil.
LikeLike
Volhouden natuurlijk, wij zijn toch vrouwen, wadismedanaazeg!!!???!!!
Gij gaat die 5 km lopen, gezwinder dan ge denkt… Tuurlijk wel, if you did it before you can do it again.
Alleen efkes opletten met de schenen, ook uitkijken als ge kleine zweertjes ziet ga dan toch maar efkes langs madame (of mijnheer?) doktoor. Slijmbeursontsteking, been there, done that… krijgt ge van de “djoefen” op uw… , ja op uw slijmbeurzen he. Dat is een lichaamsdeel waarvan ik ook niet wist dat ik het had tot het ontstoken was. Zit ergens in de knieën, maar haalt ook rare toeren uit met uw scheenbeen.
Nu kom ik waarschijnlijk übersportief over, maar ik heb dat opgelopen tijdens percussielessen.
En ’t is te schoon weer om ergens over in te zitten. Voila, het orakel van Turnhout heeft gesproken se.
Take care, verzorg u goed, laat u soigneren en laat ze binnenkort maar allemaal een poepke ruiken!
Anja
LikeLike